تئوری نمایندگی و سیاست تقسیم سود شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

در این مقاله هدف بررسی و مقایسه سیاست های تقسیم سود در ساختار مالکیت های مختلف از نظر ترکیب سهامداری و تمرکز مالکیت بطور مجزا در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادرا تهران است. تحقیق حاضر از نوع توصیفی کابردی است که با استفاده از - داده های مقطعی اطلاعات مربوط به 28 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران را طی دوره زمانی1389-1383 مورد تحلیل و بررسی قرار داده است. آزمون فرضیه های تحقیق به کمک تجزیه و تحلیل واریانس (ANOVA) و آزمون معناداری مقایسه میانگین ها از طریق آزمون دانکن انجام شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که شرکت ها بطور کلی در سیاست تقسیم سود از روند خاص و مشخصی پیروی نمی کنند و بیشتر بر اساس الگوی گام تصادفی عمل می نمایند.با این وجود، شواهد بدست آمده دال بر این است که شرکت هایی که دارای مالکیت نهادی هستند در مقایسه با مالکیت های شرکتی، مدیریتی و سهامداران حقیقی سود بیشتری بین سهامداران خود تقسیم می کنند. همچنین متمرکز یا پراکنده بودن مالکیت نیز تفاوتی در نسبت سود تقسیمی نداشته است.

کلیدواژه ها:

تئوری نمایندگی ، ساختار مالکیت ، تقسیم سود ، ترکیب سهامداری