مهارت سیاه چادربافی روستای سیدال

سیاه چادر یکی از ارکان هویتی زندگی عشایری است که عموما از مواد اولیه بوم آورد تهیه می شود. سیاه چادربافی نیز همچون نیاز به تامین امنیت و خوراک در یک زندگی عشایری با روحیه تعاون و همیاری افراد ایل پیوند خورده است. مطالعه پیش رو بر هنر سنتی سیاه چادربافی روستای سیدال از توابع شهرستان نهبندان در استان خراسان جنوبی متمرکز شده است. هنری که در آن مردان روستا پا به پای زنان بافنده در کار نخ ریسی، چله دوانی، دوخت نوارهای سیاه چادر و برپایی آن مشارکت دارند. هدف این جستار علاوه بر حفظ میراث فرهنگی ناملموس، معرفی شیوه عملی هنر سنتی سیاه چادربافی روستای سیدال است. علاوه بر این، مهمترین پرسش این پژوهش آنست که چگونه مهارت سیاه-چادربافی با قدمتی ۲۰۰ ساله در روستای سیدال بر شیوه معیشت و زیست بوم ساکنانش موثر بوده است؟ روش این پژوهش علاوه بر مستندات کتاب خانه ای، مطالعات میدانی و مصاحبه با افراد هنرمند و خبره منطقه است. نتایج نشان می دهد که ساکنان روستای سیدال با استفاده از موی بز حاصل از دامپروری و نیروی تجربه بافندگان هنرمند اقدام به بافت سیاه چادرهایی بسیار با کیفیت می نمایند که علاوه بر تامین نیازهای استان به کشورهای همسایه نیز صادر می شود.

کلیدواژه ها:

سیاه چادر ، دست بافته سنتی ، روستای سیدال ، خراسان جنوبی