محمدمهدی امیری خوریه - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان،تاکستان، ایران
علیرضا گنجی پور - دانشجوی کارشناسی
محمد موافق آبکناری - دانشجوی کارشناسی مکانیک و مدیرعامل شرکت دانش بنیان گنج آبی پارسیان مستقر درمرکز رشد زیست فناوری پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین

جلبک آزولا یکی از گونه های گیاهان وارداتی است که در بیست سال گذشته اکثر مرداب ها، شالیزارهاو برکه های شمالی کشور را در سطحی وسیع آلوده کرده است و سازگاری بالایی با آب و هوا و اقلیممناطق شمالی ایران دارد. آزولا سرخسی از خانواده آزولاسه است که اولین بار توسط گیاه شناسی با ناملامارک در سال 1783 نامگذاری شده است. نام این سرخس از دو لغت یونانی آزو به معنی خشککردن و الیو به معنی کشتن مشتق شده است و به گیاهی اطلاق می شود که بر اثر خشکی از بین میرود. زمان پیدایش آزولا به یکی از مراحل دوره سنوزوئیک و عصر پلی استوسن در حدود دو میلیونسال قبل باز می گردد. بیوگاز مخلوطی از سه ترکیب عمده به نام های متان، دی اکسیدکربن و سولفیدهیدروژن است که حاصل تجزیه بی هوازی و تخمیر زیست توده به وسیله باکتریهای متانوژن است.جزء قابل اشتعال بیوگاز متان است که سهم بیشتر این گاز یعنی 60 تا 70 درصد آن را شامل می شود.تاکنون مطالعه ای جامع درباره کاربرد آزولا در تولید بیوگاز صورت نگرفته است و در این مقاله برایاولین بار به مطالعه این گیاه در تولید بیوگاز خواهیم پرداخت.

آزولا، بیوگاز، صرفه اقتصادی