قصه گویی و نقش آن در تربیت دینی دانش آموزان ابتدایی

چکیده در قصه گویی با شیوه هایی که از گذشته های دور در بین مردم رایج بوده است اهداف بسیاری نهفته است. در قصه گویی با شیوه های معمول به رشد و پرورش نیروی تخیل، رشد شناخت، تکامل ذوق هنری، شکوفایی شوق مطالعه و حتی توانایی بهبود سواد آموزی و تحصیل توجه بسیاری می شود. قصه گویی با شیوه های قدیمی تر به دلیل ارتباط مستقیم و چهره به چهره ی قصه گو با مخاطب به کودک این توانایی را می دهد تا با میراث های قومی و ملی خویش آشنا شود و هویت خود را شکل دهد. کودکان در قصه گویی با شیوه های کهن با شرکت در نشست های قصه گویی و گوش دادن به قصه ها، تعبیرها، عبارت ها، واژه ها و اصطلاحات نویی را می شنوند و با زبان و ادبیات مردم خود آشنا می شوند. در این شیوه ی قصه گویی کودکان با احساس ها، اندیشه ها و ارزش های گوناگون روبرو می شوند که برای آن ها تازه و سرگرم کننده است. قصه ها تخیل کودکان را به جولان درمی آورند و آن ها را وارد حوزه ای از ماجراها می کنند که در هیچ حال دیگری فرصت رویایی با آن ها را ندارند.