اثر بخشی برنامه های آموزش تاب آوری بر سازگاری اجتماعی کودکان اتیسم

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر برنامه های آموزش تاب آوری بر سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم در شهر اهواز است. این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کودکان مبتلا به اتیسم در مراکز توانبخشی شهر اهواز در سال ۱۴۰۳ است. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام شد و ۳۰ کودک در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه برنامه آموزش تاب آوری دریافت کردند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تاب آوری تاثیر معناداری بر افزایش سازگاری اجتماعی کودکان اتیسم دارد (P < ۰.۰۵). بنابراین، می توان از این مداخله برای بهبود مهارت های اجتماعی این کودکان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، سازگاری اجتماعی ، کودکان اتیسم ، آموزش