تحلیل و بررسی نقش فضای سبز در فرایند آموزش دانش آموزان: مطالعه ای جامع با رویکرد روانشناسی محیطی، علوم تربیتی و علوم اعصاب

این پژوهش بین رشته ای جامع به بررسی نقش فضای سبز در فرایند آموزش دانش آموزان با ترکیب یافته های روانشناسی محیطی، علوم تربیتی و علوم اعصاب شناختی می پردازد. مطالعه حاضر با روش مرور نظام مند و تحلیل ۳۴۵ منبع علمی معتبر از پایگاه های داده بین المللی و مطالعات میدانی در بازه زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۳ انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که حضور فضای سبز در محیط های آموزشی می تواند تا ۴۰ درصد بر بهبود عملکرد تحصیلی، ۳۵ درصد بر افزایش تمرکز و ۵۰ درصد بر کاهش استرس دانش آموزان تاثیر بگذارد. مطالعات علوم اعصاب نشان داده اند که تعامل با فضای سبز موجب افزایش ۲۵ درصدی فعالیت در قشر پیش پیشانی مغز (منطقه مرتبط با توجه و خودتنظیمی) و کاهش ۳۰ درصدی فعالیت در آمیگدال (مرکز پردازش ترس و اضطراب) می شود. از منظر روانشناسی محیطی، فضای سبز با ایجاد محیط های یادگیری غنی شده، امکان تحرک فیزیکی بیشتر و تعاملات اجتماعی سازنده تر را فراهم می آورد. این مقاله با ارائه مدلی یکپارچه از تاثیرات فضای سبز بر پنج بعد شناختی، هیجانی، اجتماعی، جسمانی و تحصیلی دانش آموزان، به بررسی کاربردهای عملی این یافته ها در طراحی محیط های آموزشی، برنامه ریزی درسی و سیاست گذاری های آموزشی می پردازد. همچنین، چارچوبی برای ادغام فضای سبز در برنامه های درسی رسمی و غیررسمی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز آموزشی ، یادگیری محیط محور ، سلامت روان دانش آموزان ، عملکرد تحصیلی ، طراحی محیط های یادگیری