بررسی تطبیقی رویکرد قانون حمایت از اطفال و نوجوانان ۴۲۳۳ با اسناد حقوق بشر بین المللی در ارتباط با اطفال بزهکار

با تصویب قانون حمایت از اطفال و نوجوانان در سال ۴۲۳۳، این انتظار وجود داشت که این قانون که تصویب آن، شانزده سال به طول انجامید؛ به نحو کاملی، حمایت از اطفال و نوجوانان بزهکار و در معرض خطر را تضمین کند. این در حالی بود که اگرچه این قانون به صورتی چشم گیر در حمایت از اطفال و نوجوانان بزه دیده موفق بوده است اما نسبت به کودکان و نوجوانان بزهکار نتوانسته است، موفقیت عمده ای دست یابد. از این رو، عمده ترین ناکارآمدی که این قانون در انطباق با موازین بین المللی دارد، آن است که علی رغم این که عنوان آن مطلق بوده اما صرفا شامل کودکان و نوجوانان بزه دیده می گردد. البته برخی معتقدند که با توجه به اینکه مفهوم (( بزه دیده)) در این قانون به صورت مطلق مورد استفاده قرار گرفته است به ویژه بند ذ ماده ۲، در صورتی که نقض قوانین جزائی از سوی طفل یا ارتکاب جرم از سوی نوجوان، به عنوان یک وضعیت مخاطره آمیز تلقی گردد، نیز موجبات مداخله قانونی خواهد شد. البته نوآوری هایی در این قانون نسبت به حمایت از اطفال و نوجوانان بزهکار منطبق با موازین بین المللی دیده می شود از جمله لزوم مداخله فوری قضایی به منظور پیشگیری از بزه دیدگی کودکان و نوجوانان در معرض خطر شدید و قریب الوقوع و یا ممانعت از ورود آسیب بیشتر بدان ها موضوع بند الف ماده ۲ قانون یا لزوم ایجاد ساختارها و تشکیلات جهت همکاری های بین بخشی. با این حال، تعارض های مختلفی به چشم می خورد و در عین حال، سوالات زیادی را ایجاد می نماید که عبارتند از اینکه چه تفاوت هایی میان بزهکار و

کلیدواژه ها:

حمایت از اطفال ، حمایت از نوجوانان ، حقوق بشر ، اطفال بزهکار ، قانون حمایت