محمود محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشداقتصادکشاورزی
محمود حاجی رحیمی - استادیاردانشگاه کردستان

مزیت نسبی مفهومی است که میتوان بوسیله آن پتانسیل بالقوه و بالفعل یک منطقه را برای تولیدمحصولات مختلف درمقایسه باسایرمناطق مشخص کردبایدتوجه کردبررسی مزیت نسبی محصولات یکی ازجنبه های مهم برنامه ریزی اقتصادی است وتقویت واگاهی ازآن بسیارحائزاهمیت است براین اساس مادراین پژوهش به دنبال براوردوتحلیل شاخصهای فیزیکی مزیت نسبی برای عمده محصولات زراعی تولیدی براساس داده های سال زراعی 88-89 درشهرستانهای هفتگانه استان و همچنین برای کل استان زنجان درمقایسه با کشورهستیم بطور کلی اهداف مادراین مطالعه شناسایی شهرستان های مستعداستان زنجان برای کشت هریک ازمحصولات زراعی تولیدی استان و همچنین بررسی مزیت نسبی و وضعیت تولیدمحصولات زراعی استان زنجان درمقایسه با کشور است مهمترین شاخصهای فیزیکی موردبررسی دراین پژوهش شامل شاخص مزیت مقیاس SAI شاخص مزیت جمعی AAI و شاخص مزیت کارایی SAI است نتایج حاصل ازبررسی شاخص مزیت مقیاس نشان میدهد که شهرستان زنجان در50درصدازمحصولات موردبررسی دارای مزیت است و شهرستانهای ایجرود خرمدره خدابنده طارم ابهر ماهنشان بهترتیب در27,7،66,6،50،22,2،44,4،22,2 درصد ازمحصولات دارایمزیت هستند بررسی شاخص مزیت کارایی نیز نشان میدهد که شهرستان زنجان در55.5 درصدمحصولات تولیدی دارای مزیت است و شهرستانهای ایجرود خرمدره خدابنده ابهر طارم ماهنشان به ترتیب در 55,5،33,3،50،33,3،61,1،61,1 درصدازمحصولات تولیدی استان دارای مزیت هستند

مزیت نسبی تولید، محصولات زراعی استان زنجان، شاخص کارآیی مزیت، شاخص مقیاس مزیت، شاخص جمعی مزیت