نقش والدین در استعدادیابی و هدایت دانش آموزان به رشته ورزشی مورد علاقه

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3,253

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCST02_157

تاریخ نمایه سازی: 9 بهمن 1392

چکیده مقاله:

استعداد » در فرهنگ های لغت به معنای، توانایی ویژه و طبیعی، و ظرفیت دستیابی به موفقیت، تعریف شده است. استعدادیابی موضوعی است که در دنیای ورزش اهمیت ویژه ای دارد. شناسایی عوامل موفقیت راه رابرای رسیدن به قله افتخار هموار می کند. فرآیند کشف ورزشکاران با استعدادیابی شرکت در یک برنامه تمرینی سازماندهی شده ، یکی از مهمترین موضوعاتی است که امروزه در ورزش مطرح می باشد . لذا در ورزش بهعنوان یک هنر، کشف افراد بااستعداد و انتخاب آنها در سنین پا یین، سپس هدایت، کنترل و ارزیابی آنها در صعود به بالاترین سطح از مهارت اهمیت زیادی دارند. تا آنجایی که به ورزشکاران نخبه مربوط می شود، کارو زمان مربی باید برای کسانی صرف شود که دارای توانایی هایی بالقوه باشند. در غیر این صورت ، استعداد ، زمان و انرژی مربی تلف شده و یا بهترین شکل آن این است که ورزشکار متوسطی به وجود خواهد آمد.بنابراین هدف اصلی استعدادیابی ، شناسایی و انتخاب ورزشکارانی است که بیشترین توانایی را برای رشته ورزشی خاص دارا باشند. مشخص است که والدین به عنوان حامی ورزشکار نقش مهمی در گرایش یا عدم گرایش یک فرد به یک ورزش خاص دارند. درگیری و انتظارات والدین با موفقیت و لذت و همچنین فشار و استرس مرتبط است `بلوم`اعتقاد دارد والدین می خواهند در سال های اول شرکت بچه ها در مسابقات )و همچنین تمرینات( نقش حمایت کننده داشته باشند آنها تصمیم گیرنده اصلی هستند. در اواسط، والدین و ورزشکاران نقش مشارکتی بیشتری ازخود نشان می دهند و در اواخر ، ورزشکاران خود را به بهبود اجرای کامل ملزم می کنند در حالیکه نقش والدین کاملا محدود می شود و صرفا حمایت مالی را انجام می دهند . مطلوب نیست که والدین تصمیم بگیرند که زندگی یک کودک یا نوجوان باید در جهت یک ورزشکار نخبه شدن یا یک ورزش خاص باشد )خود کودک باید تصمیم گیرنده اصلی باشد(. ممکن است والدین علیرغم میل باطنی یک نوجوان تصمیم بگیرند او را در ورزش دلخواهشان شرکت دهند . این موضوع می تواند علاوه براتلاف وقت، سبب سرخوردگی و کناره گیری فرد از آن رشته ورزشی شود و چه بسا او را نسبت به محیط ورزش بدبین کند. فرصت های ورزشکار نخبه شدن کاملا محدود است لذا بر اساس این واقعیت نمی توان به طور خودخواهانه یا تصادفی کودک را به سمت یک ورزش خاص سوق داد. بیشتر والدین علاقمندند تا کودکانشان موفقیت در یک رشته ورزشی را تجربه کنند. برخی والدین حتی ممکن است تمایل داشته باشند کودک خود را در سطح نخبگان ورزشی و قهرمانان ملی و بین المللی ببینند. پیشرفت از سطوح ابتدایی به سطوح نخبگی در ورزش فرآیندی بسیار پیچیده است. این فرآیند نیازمند شناسایی و انتخاب افراد با استعدادی است که شرایط لازم جسمانی ، مهارتی و رفتاری برای موفقیت در یک رشته ورزشی خاص را داشته باشند.

نویسندگان

محمدباقر حسنلو

آموزش و پرورش شهرستان طارم