هوش مصنوعی به عنوان دستیار معلم: تقویت تعامل انسانی یا جایگزینی آن؟

ادغام هوش مصنوعی (AI) در محیط های آموزشی به عنوان دستیار معلم، بحث های قابل توجهی را درباره توانایی آن برای تقویت یا جایگزینی تعاملات انسانی در کلاسهای درس ایجاد کرده است. این مطالعه به بررسی نقش دوگانه هوش مصنوعی در آموزش می پردازد و ظرفیت آن را برای حمایت از معلمان و دانش آموزان تحلیل می کند، در حالی که نگرانیها درباره تاثیر آن بر روابط انسانی و حرفه تدریس را نیز مورد توجه قرار می دهد. با استفاده از روش های ترکیبی، شامل مصاحبه های کیفی با معلمان و دانش آموزان و تحلیل کمی ابزارهای آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی، این پژوهش مزایا و چالشهای استفاده از هوش مصنوعی در آموزش را بررسی می کند. یافته ها نشان می دهند که هوش مصنوعی میتواند یادگیری شخصی سازی شده را تقویت کند، بازخورد لحظه ای ارائه دهد و بار اداری معلمان را کاهش دهد، که این امر فرصتهای بیشتری برای تعاملات معنادار انسانی ایجاد می کند. با این حال، این مطالعه همچنین خطرات بالقوهای مانند وابستگی بیش از حد به فناوری، نگرانی های اخلاقی مرتبط با حریم خصوصی دادهها و احتمال تضعیف مهارت های اجتماعی دانش آموزان را برجسته می کند. این پژوهش نتیجه میگیرد که اگرچه هوش مصنوعی به عنوان ابزاری قدرتمند برای تقویت روش های تدریس عمل میکند، اما نمی تواند به طور کامل جایگزین نقش ظریف و همدالنه معلمان انسانی شود. در عوض، رویکرد متعادلی توصیه میشود که در آن هوش مصنوعی به عنوان مکمل تدریس انسانی عمل کند، نه جایگزین آن. این مطالعه با ارائه بینشهای مبتنی بر شواهد به سیاست گذاران، معلمان و فناوران، به بحثهای جاری درباره آینده آموزش کمک می کند تا از پتانسیل هوش مصنوعی به شیوه ای مسئولانه استفاده کنند و در عین حال، ارزش بیبدیل ارتباط انسانی در محیط های یادگیری را حفظ نمایند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، دستیار معلم ، تعامل انسانی ، آموزش شخصیسازی شده ، اخلاق در فناوری