عبدالمطلب حاجتی - عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشکده فنی و مهندسی اراک، گروه مهندسی معدن

باطله های معدنی یکی از انواع ضایعات حاصل از عملیات مختلف معدنکاری می باشد. در هر معدن، کانه مورد نظر با توجه به اقتصادی بودن تکنولوژی فرآوری روز استخراج می گردد. همه کانیهایی که در عملیات معدنکاری استخراج می شوند، مورد ا ستفاده اقتصادی بشر در آن بر هه زمانی نمی باشد. در اکثر مواقع همه کانیه و یا فلزات مورد نظر قابل فرآوری نیستند. ا ز جمله، ذخایر فلزی که در سطح زمین نیز رخنمون داشته باشند، درصد بالایی از حجم کانسار بصورت زونهای اکسیده ای هستند که در اثر تغییرات شیمی فیزیکی حاصل از اکسیداسیون سطح کانیها قابلیت فلوتاسیون خود را بمیزان قابل توجهی از دست می دهند. بدین ترتیب در کنار اکثر معادن روباز مقادیر قابل توجهی باطله های اکسیدی دپو شده است. از جمله دپوهای باطله ای که در این مقاله به آن پرداخته شده است، دپوی باطله اکسید معدن گوشفیل مجتمع معدنی ایرانکوه می باشد. این دپوی باطله دارای 7/5% روی، 3/45% سرب و بیش از 13% آهن می باشد. شرایط اکسیداسیون شدید حاکم بر محیط و وجود کانیهایی نظیر اسمیت زونیت، اسفالریت، سروزیت، گالن، هماتیت، گوتیت، لیمونیت، دولومیت، پیریت، کوارتز و کلسیت و کانیهای رسی، پیچیدگیها و قفل شدگیهای شدید کانی شناسی باعث شده است که عملیات فلوتاسیون کانی اکسیده روی (اسمیت زونیت) را با مشکلات خاص خود روبرو کند. در این مقاله با بررسی تأثیر توزی, دانه بندی، اثر ابعاد، مطالعات کانی شناسی و درجه آزادی تلاش می شود، با کنترل بهینه این پارامترها، افزایش بازیابی کانی اکسیده روی بکمک کلکتور اکسیدن بهبود گردد. در نهایت رنج بهینه دانه بندی در ابعاد (90-38) میکرون با درجه آزادی (100-80)% اسمیت زونیت و (60-100)% کانیهای اکسیده آهن (هماتیت و گوتیت) بازیابی روی بدون سولفیداسیون سطح و بکمک کلکتور کی لیت ساز اکسین تا 52/56% افزایش داده شد.

ابعاد ذرات، مینرالوگرافی، بازیابی، اکسید روی، باطله، گوشفیل