بررسی نقش فضای روانی مدرسه در بهبود عملکرد آموزشی معلمان و یادگیری دانش آموزان

فضای روانی مدرسه به عنوان بستری پنهان اما تاثیرگذار، نقش تعیین کننده ای در کیفیت عملکرد آموزشی معلمان و سطح یادگیری دانش آموزان ایفا می کند. این فضا که متشکل از روابط انسانی، جو عاطفی، امنیت روانی، حس مشارکت، حمایت هیجانی و میزان اعتماد در محیط مدرسه است، می تواند باعث شکوفایی توانمندی های حرفه ای معلمان و ارتقاء انگیزه و اشتیاق یادگیری در دانش آموزان شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش فضای روانی مدرسه در بهبود عملکرد آموزشی معلمان و یادگیری دانش آموزان انجام شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی کتابخانه ای بوده و با استفاده از منابع علمی و یافته های نظری به تحلیل داده ها پرداخته شده است. یافته های نظری حاکی از آن است که فضای روانی مثبت در مدرسه، از طریق کاهش تنش های محیطی، تقویت ارتباط موثر بین معلمان و دانش آموزان، و ایجاد حس تعلق و انگیزش در هر دو گروه، بستر مناسبی برای رشد آموزشی فراهم می آورد. معلمانی که در محیط های امن، مشارکتی و مورد حمایت فعالیت می کنند، از کیفیت تدریس بالاتری برخوردارند و دانش آموزانی که در چنین فضاهایی آموزش می بینند، سطح یادگیری عمیق تری را تجربه می کنند. در مقابل، فضای روانی نامطلوب می تواند موجب فرسودگی شغلی، کاهش تعاملات اثربخش و افت تحصیلی شود. در پایان مقاله، راهکارهایی برای بهبود فضای روانی مدرسه از طریق تقویت تعاملات انسانی، توجه به سلامت روان کادر آموزشی، و مشارکت فعال دانش آموزان ارائه شده است تا نظام آموزشی به سمت توسعه همه جانبه پیش رود.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: فضای روانی مدرسه ، عملکرد آموزشی معلمان ، یادگیری دانش آموزان ، سلامت روان مدرسه