امکان سنجی استناد به قراردادهای هوشمند در محاکم دادگستری ایران
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: دوفصلنامه مطالعات فقه و حقوق رسانه، دوره: 6، شماره: 2
- کد COI اختصاصی: JR_RFH-6-2_007
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 22
نویسندگان
Master of Private Law, Faculty of Humanities, Islamic Azad University Branch Azadshahr, Azadshahr, iran
Assistant Professor of Private Law Department, Karaj Branch, Islamic Azad University, Karaj, Iran
چکیده
با گسترش فناوریهای نوین، قراردادهای هوشمند به عنوان نوع جدیدی از قراردادهای حقوقی در میان مردم رواج یافته است و به تبع استفاده از آنها ممکن است سبب ایجاد اختلافاتی میان متعاقدین آن گردد. در هنگام بروز اختلافات ناشی از قراردادهای هوشمند میان طرفین آن و رجوع آنها به محاکم دادگستری جهت دادخواهی، یکی از مهمترین ادله اثبات دعوی، خود قرارداد منشا اختلاف میباشد و اشخاص برای آن که بتوانند به این قراردادها استناد کنند باید از ماهیت آنها به عنوان دلیل مطلع باشند. مطالعات کتابخانهای، بررسی قوانین و مقررات ایران و تحلیل ویژگیها و سازوکار قراردادهای هوشمند، نشان میدهد این قراردادها به عنوان دلیل الکترونیکی، با داشتن اوصافی مانند نوشته بودن، قابلیت استناد و دارای امضا بودن ماهیتا سند الکترونیکی هستند و چون شرایط استناد به ادله الکترونیکی، مانند اصالت، قابلیت دسترسی و قابلیت انتساب موجود است امکان استناد به آنها در محاکم وجود دارد و بر اساس ارزش اثباتی، هرچند به صورت بالقوه به مفهوم دلیل الکتریکی مطمئن نزدیکتر هستند اما حسب مورد میتوانند دلیل الکترونیکی عادی، قابل انکار و تردید باشند یا میتوانند دلیل الکترونیکی مطمئنی باشند که صرفا ادعای جعل نسبت به آن ممکن است.کلیدواژه ها
Blockchain, Electronic Evidence, Invocable, Smart Contract., استنادپذیری, بلاکچین, دلیل الکترونیکی, قرارداد هوشمند.اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.