نقش قراردادهای هوشمند و حقوقی در بهینه سازی فرآیندهای خرید، نصب و نگهداری سیستم های فیلتراسیون در صنایع پتروشیمی

در صنایع پتروشیمی، سیستمهای فیلتراسیون از جمله تجهیزات حیاتی برای حفاظت از محیط زیست، ارتقای ایمنی و تضمین کیفیت فرآیندهای تولیدی محسوب می شوند. با توجه به اهمیت این سیستمها، بهینه سازی فرآیندهای مرتبط با خرید، نصب و نگهداری آن ها، نیازمند بهره گیری از ابزارهای نوین حقوقی و قراردادی است. در این راستا، قراردادهای هوشمند (Smart Contracts)، که به عنوان توافقاتی خوداجرا و مبتنی بر فناوری بلاک چین شناخته می شوند، می توانند گامی موثر در جهت افزایش شفافیت، کاهش اختلافات قراردادی، تسریع اجرای تعهدات و مدیریت بهتر ریسک در پروژه های صنعتی بردارند. این مقاله با استناد به قوانین جاری کشور از جمله قانون تجارت الکترونیکی (مصوب ۲۸۳۱)، قانون مدنی، قانون آیین دادرسی مدنی و قانون مقررات صادرات و واردات، به بررسی امکان بهره گیری از قراردادهای هوشمند در قالب حقوقی ایران می پردازد. در این راستا، ضمن تحلیل حقوقی ماهیت قراردادهای هوشمند، سازگاری آن ها با ارکان اساسی قرارداد در حقوق مدنی ایران (اهلیت، قصد و رضای طرفین، موضوع معین و مشروعیت جهت) مورد بررسی قرار گرفته و پذیرش امضای دیجیتال، اعتبار اسناد الکترونیکی، و امکان استناد به داده های رمزنگاری شده در مراجع قانونی تحلیل شده است. همچنین، مقاله به موانع اجرایی و چالش های موجود در نظام حقوقی ایران برای پیاده سازی این نوع قراردادها اشاره می کند؛ از جمله نبود رویه قضایی منسجم، عدم آشنایی کافی کارشناسان حقوقی با فناوری بلاک چین، و لزوم هماهنگی میان واحدهای حقوقی و فنی سازمان ها. در پایان، راهکارهایی عملی از جمله تدوین دستورالعمل های داخلی، آموزش میان رشته ای پرسنل، استفاده از نسخه ترکیبی (دیجیتال و کاغذی) و ایجاد سامانه های داخلی قراردادهای هوشمند پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

قراردادهای هوشمند ، سیستم های فیلتراسیون ، صنایع پتروشیمی ، بلاک چین ، حقوق مدنی ، قانون تجارت الکترونیکی