سیداسعد شیخ احمدی - استادیار دانشگاه کردستان

شعر موزون نیمایی در قلمرو زبان و ادب پارسی ،گونه ای از شعر جدید یا شعر نو می باشد که از عروض کهن پارسی بهره می گیرد و تفاوت آن با شعر سپید در آن است که در شعر سپید شاعر پایبند به رعایت وزن نیست اما در شعر موزون نیمایی، شاعر در سرا یش شعر بهبحور عروضی نظر دارد و شعر وی موزون است. تفاوت این شعر با شعر کهن فارسی در کاربرد زحافات و ارکان عروضی و اندازه یمصراعهای شعری است . از سوی دیگر عدم تقید شاعر نو پرداز به التز ام زحافات در ارکان ابیات و آوردن مصراع های دو رکنی شعر جدید نیمایی را به شعر عرب نزدیک کرده است زیرا در عروض شعر عرب ، شاعر مقید به التزام زحا فات در مصراع های شعری نیست واگررکنی را سالم بیاورد می تواند رکنی دیگر را در همان مصراع مزاحف به کار گیرد واین شیو ه درشعر کهن پارسی رایج نبوده است.

شعر موزون نیمایی، عروض شعر عرب ، التزام و عدم التزام زحافات ، ارکان مصراع ها