پیش بینی پیشرفت تحصیلی براساس هوش هیجانی و سبک های مقابله با استرس در دانش آموزان متوسطه

هدف از این پژوهش، بررسی نقش پیش بینی کنندگی هوش هیجانی و سبک های مقابله با استرس در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه است. این مطالعه به روش توصیفی-همبستگی انجام شد و نمونه ای شامل تعداد مشخصی از دانش آموزان مقطع متوسطه به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی و پرسشنامه سبک های مقابله با استرس بود که روایی و پایایی مناسبی داشتند. داده ها با استفاده از روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، سبک های مقابله ای مساله مدار تاثیر مثبتی بر پیشرفت تحصیلی داشتند، در حالی که سبک های مقابله ای هیجان مدار با افت تحصیلی مرتبط بودند. علاوه بر این، نقش مولفه های مختلف هوش هیجانی، مانند خودآگاهی و مدیریت هیجانی، در بهبود عملکرد تحصیلی تایید شد. تحلیل رگرسیونی نشان داد که متغیرهای پیش بین در مجموع ۳۶ درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین می کنند (R²=۰.۳۶). یافته های این پژوهش می توانند در طراحی برنامه های آموزشی، مشاوره ای و مداخلات روان شناختی برای ارتقای موفقیت تحصیلی دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، سبک های مقابله با استرس ، پیشرفت تحصیلی