رضا فولادی فرد - کارشناسی ارشد عمران- گرایش مهندسی محیط زیست
علی اکبر عظیمی - دکترای مهندسی بهداشت، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران
غلامرضا نبی - دکترای مهندسی محیط زیست، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران

اخیراً استفاده از جاذبهای بیولوژیک در حذف آلاینده های خطرناکی مانند فلزات سنگین به علت کاهش معضل لجن، صرفه اقتصادی، کارایی بالا و سازگاری با محیط زیست بسیار مورد توجه واقع شده است. در این تحقیق جذب فلز نیکل توسط بایوسالید در راکتور ناپیوسته مورد مطالعه قرار گرفت. پیش تصفیه بایوسالید شامل خشک سازی، خرد سازی و دانه بندی بین مش 50 تا 120 بوده است. سینتیک جذب نیکل از مدل درجه دوم کاذب پیروی کرده و زمان تعادل جذب آن را می توان معادل دو ساعت در نظر گرفت. میزان اختلاط بهینه در سیستم جذب 150 الی 250 دور بر دقیقه بدست آمد. افزایش pH باعث افزایش جذب شده و افزایش جذب چشمگیری در بازه سه الی هار مشاهده گردید. نتایج مدلسازی جذب، پیروی مطلوب جذب نیکل از مدل لانگمویر را نشان داده و حداکثر ظرفیت جذب نیکل (qmax) توسط بایوسالید 0/195 میلی مول بر گرم بایوسالید خشک (11/442 میلی گرم بر گرم) برآورد شده و ثابت لانگمویر (kd)، 0/238 میلی مول بر لیتر (13/96 میلی گرم بر لیتر) بدست آمد.

جذب، نیکل، بایوسالید، سینتیک، ایزوترم