مقایسه روش های مختلف برآورد دبی اوج سیلاب (مطالعه حوزه آبخیزبخش آسیمینون کندر)

برآورد سیل با دوره بازگشت معین، برای طراحی سازه های هیدرولیکی، تثبیت سواحل رودخانه، پروژه های آبخیزداری و پهنه بندی سیل یکی از عناصر مهم محسوب می گردد. حوزه آبخیزبخش آسمینون کندر یکی از حزه های اصلی بخش آسمینون می باشد ( نکته اینکه این سیلاب در نهایت به آبنمای شهرستان رودان و سد میناب منتهی می باشد که با مساحت 45/87 کیلومتر مربع در 15 کیلومتری بخش آسمینون ، به لحاظ داشتن شرایط خاص اقلیمی و توپوگرافی همواره در معرض وقوع سیلاب های مخرب و خسارت های ناشی از آن می باشد. در این تحقیق، برای برآورد دبی اوج سیلاب حوزه از سه روش مدل هیدرولوژیکی بارش-رواناب ، آنالیز فراوانی سیلاب و فرمول های تجربی کریگر، دیکن و فانینگ استفاده شده است. روش درصد خطای نسبی دبی پیک سیل نیز، برای مقایسه برآوردی دبی اوج سیل مربوط به روش های مزبور بکار گرفته شده است. در روش آنالیز فراوانی سیلاب به دلیل اینکه ایستگاههای هیدرومتری منطقه (حوزه کشف رود)، فاصله زیادی از نظر مکانی با حوزه مورد مطالعه داشته و بعضا" دارای شرایط اقلیمی و توپوگرافی متفاوتی با حوزه مورد تحقیق می باشند، این روش تفاوت قابل توجهی در برآورد دبی اوج سیل در مقایسه با دو روش دیگر داشته و بدین جهت قابل استناد نمی باشد. در شبیه سازی بارش-رواناب با مدل HEC-HMS پس از تهیه اطلاعات مورد نیاز، برای تهیه هیدروگراف سیل، از روش سازمان حفاظت خاک آمریکا (SCS) در تبدیل رابطه بارش-رواناب در سطح حوزه، و نیز روندیابی آبراهه های اصلی به روش ماسکینگام به منظور استخراج هیدروگراف سیل خروجی حوزه استفاده شد. واسنجی لازم برای پارامتر تلفات اولیه صورت گرفته و با توجه به نتایج واسنجی مدل مزبور در حوزه مورد مطالعه، برای برآورد دبی اوج سیل قابل استناد می باشد. همچنین نتایج برآوردی فرمول های تجربی بکار گرفته شده نیز به دلیل کالیبره شدن با شرایط منطقه، قابل استناد با مدل هیدرولوژیکی HEC-HMS برای حوزه مورد مطالعه می باشد.

کلیدواژه ها:

دبی اوج سیل ، آنالیز فراوانی سیلاب ، ، مدل HEC-HMS ، حوزه آبخیزبخش آسمینون دهستان کندر