بررسی میزان فلوئور آب آشامیدنی استان کرمان در سال 1384

مدت زمانی است که اندازه گیری فلوئر آب تحقق پذیرفته است و امروزه ثابت شده یکی از دلایل پوسیدگی دندانها بخصوص در بچه ها و نوجوانان کمبود فلوئور است که دریافت حد معینی از فلوئور از طریق آب آشامیدنی، غذا، سایر محلولهای موضعی فلوئوردار و خمیردندان باعث کاهش پوسیدگی، افزایش مقاومت دندانها یا کاهش قابلیت انحلال مینا میگردد. بطوریکه افزودن فلوئور به آب تا حدود 65% از پوسیدگیهای دندان را کاهش می دهد. میزان فلوئور را در سطح جهانی 1 الی 1/5 میلی گرم در لیتر مجاز دانسته اند. لذا بر این اساس، هدف از این تحقیق تعیین میزان فلوئر آب شرب شهرستانهای استان کرمان می باشد. روش کار: پژوهش حاضر که یک مطالعه مقطعی، توصیفی است، تعداد 198 نمونه آب به روش تصادفی انتخاب و جهت تعیین میزان فلوئور آن توسط دستگاه اسپکتروفتومتر مدل V 2010-DR و روش اسپادنز بررسی گردید. یافته ها: از تعداد کل 198 نمونه، 88/9% نمونه ها فلوئور زیر 1mg/l دارند و 6/6% با فلوئوری در حد توصیه شده می باشند و 4/5% نیز فلوئوری بالای 1/5 mg/l دارند. میانگین فلوئور آب شرب در کل استان 0/34±0/58 می باشد که بیشترین میزان فلوئور به میزان 1/80 mg/l مربوط به روستایی در شهرستان کوهبنان و کمترین میزان آب به مقدار 0/60 mg/l مربوط به روستایی در شهرستان کرمان است. بحث و نتیجه گیری: در استان کرمان بیشتر منابع آب آشامیدنی دارای فلوئور پائین تر از حد وصیه شده می باشند و نیاز است همه اقشار مردم از چای و ن وشیدنی ها، خمیردندان فلوئور دار، بخصوص در مدارس از دهان شویه های فلوئور دار استفاده کنند. مناطقی از کوهبنان و زرند دارای فلوئور نرمال می باشند و مناطقی که دارای فلوئور بالای 1/5 mg/l می باشند نیاز به فلوئور زدایی آب دارند.

کلیدواژه ها:

آب آشامیدنی ، فلوئور ، بهداشت دندان ، استان کرمان