مطالعه رفتار خوردگی بیولوژیک و اثر محصولات خوردگی برتکثیر سلول استئوبلاست بر روی آلیاژهای Ti6A14V و AISI 316L در محیط DMEM

در این تحقیق، تأثیر محیط کشت سلولی DMEM بر رفتار خوردگی آلیاژهای Ti6A14V و AISI 316L به عنوان بیومتریال های فلزی جهت ترمیم بافت استخوانی از دست رفته به همراه سلول های استئوبلاست مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی زیست فعالی و میزان رشد سلول های استئوبلاست در تعادل با محصولات خوردگی بر روی سطح آلیاژها توسط میکروسکوپ فلوئورسنس صورت گرفت که میزان تکثیر سلولی بر روی سطح آلیاژ Ti6A14V به نسبت آلیاژ AISI 316L گسترده تر می باشد. آزمون های خوردگی الکتروشیمیایی بر روی هر دو آلیاژ انجام شد که نتایج این آزمون ها تشکیل لایه محافظ بر روی آلیاژ Ti6A14V و مقاومت به خوردگی حفره ای بالاتر آن نسبت به آلیاژ AISI 316L را نشان می دهد. همچنین نتایج آزمون پلاریزاسیون و نتایج مربوط به تصاویر SEM و آنالیز EDS نشان می دهند که آلیاژ AISI 316L در این محیط به خوردگی حفره ای بسیار حساس بوده و با افزایش دما، میزان خوردگی حفره ای این آلیاژ در محیط DMEM به شدت افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

پلاریزاسیون ، طیف سنجی امپدانس الکرروشیمیایی ، خوردگی حفره ای ، اپمپلنت ، سلول استئوبلاست ، DMEM ، فولاد Ti6Al4V ، AISI 316L