کاربرد داستان گویی و روایت در آموزش مفاهیم ادبی

داستان گویی و روایت از دیرباز به عنوان یکی از موثرترین روش های انتقال دانش و مفاهیم در جوامع انسانی شناخته شده اند. این شیوه آموزشی نه تنها موجب افزایش درک و فهم دانش آموزان از مفاهیم ادبی می شود، بلکه به تقویت مهارت های تفکر انتقادی، خلاقیت و ارتباطات اجتماعی آنان نیز کمک می کند. در سال های اخیر، پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت بر اهمیت استفاده از داستان گویی در آموزش تاکید کرده اند و مطالعات متعددی نشان داده اند که این روش می تواند تاثیر بسزایی در یادگیری پایدار و عمیق داشته باشد. داستان ها با ایجاد زمینه های احساسی و شناختی، موجب افزایش تعامل دانش آموزان با محتوای آموزشی شده و به آن ها امکان می دهند تا مفاهیم پیچیده را در قالبی ملموس و قابل فهم تجربه کنند. علاوه بر این، روایت های ادبی می توانند به عنوان ابزاری برای انتقال ارزش های فرهنگی و اجتماعی به نسل های جدید مورد استفاده قرار گیرند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر داستان گویی و روایت بر آموزش مفاهیم ادبی انجام شده است و تلاش دارد تا با ارائه شواهد علمی، نقش این روش را در بهبود فرآیند یادگیری تحلیل کند. یافته ها ی پژوهش نشان می دهند که استفاده از داستان گویی در آموزش موجب افزایش انگیزه، درک بهتر مفاهیم و تقویت مهارت های زبانی دانش آموزان می شود. همچنین، این روش می تواند به معلمان کمک کند تا محتوای آموزشی را به شیوه ای جذاب تر و موثرتر ارائه دهند. در نهایت، پیشنهادهایی برای بهینه سازی استفاده از داستان گویی در نظام آموزشی ارائه شده است که می تواند به ارتقای کیفیت یادگیری و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان کمک کند.

کلیدواژه ها:

داستان گویی ، روایت ، آموزش مفاهیم ادبی ، یادگیری پایدار ، تفکر انتقادی