تعیین شرایط مناسب برای تهیه کامپوزیت دندانی بر پایه رزین بیس فنول - A گلیسیدیل متاکریلات تقویت شده با نانوساختار ایروژل سیلیسی

در پژوهش حاضر، کامپوزیت­ دندانی نوین بر پایه بیس­ فنول­A-گلیسیدیل­ متاکریلات (Bis-GMA)/ تری­ اتیلن­ گلیکول ­دی­متاکریلات (TEGDMA) دارای پرکننده نانوساختار ایروژل سیلیسی آبگریز با تخلخل بالای ۸۰٪، روزنه­های با اندازه متوسط ۱۰ نانومتر و سطح ویژه m۲/g  ۸۱۱ تهیه شد و اثر متغیرهای فرایندی مهم شامل زمان نوردهی، نسبت وزنی دو رزین و روش تهیه بر ویژگی­ های این نوع کامپوزیت بررسی شد. شناسایی  ذره­ های ایروژل سیلیسی و بررسی ویژگی­ های کامپوزیت دندانی  با استفاده از آزمون­ های FT IR، جذب و واجذب نیتروژن، تغییر رنگ و آزمون  استحکام فشاری انجام گرفت. نتیجه­ ها نشان دادند که استفاده از ذره­ های نانوساختار ایروژل سیلیسی به عنوان پرکننده در کامپوزیت دندانی، شاخص سفیدی کامپوزیت به دست آمده را در مقایسه با رزین اولیه به ­طور چشمگیری افزایش می­ دهد. با افزایش زمان نوردهی تا ۴۰ ثانیه، شاخص زردی کامپوزیت به شدت کاهش و شاخص سفیدی آن افزایش یافت و پس از آن، هر دو شاخص ثابت ماندند. با حضور ذره­ های ایروژل در رزین دندانی، استحکام فشاری کامپوزیت به دست آمده تا ۵۰% افزایش یافت. همچنین کامپوزیت تهیه­شده با ترکیب مونومرهای Bis-GMA/TEGDMA با نسبت وزنی ۵۰/۵۰ به­دلیل گرانروی پایین­ تر رزین و نفوذ بهتر آن به درون حفره­هایی نانومتری پرکننده، از استحکام فشاری بالاتر در مقایسه با کامپوزیت تهیه شده با نسبت وزنی ۳۰/۷۰ از Bis-GMA/TEGDMA  برخوردار است. با استفاده از روش اختلاط ایروژل سیلیسی با مونومر رقیق­ تر TEGDMA و سپس فرایند حباب­ گیری و اختلاط با رزین Bis-GMA و آغازگر، کامپوزیتی با استحکام فشاری بالاتر تهیه شد. همچنین استفاده از ایروژل سیلیسی به عنوان تقویت کننده رزین دندانی منجر به افزایش درصد زنده ماندن سلول ها و کاهش سمیت کامپوزیت دندانی شد.

کلیدواژه ها:

کامپوزیت دندانی ، بیس فنول A-گلیسیدیل متاکریلات ، ایروژل سیلیسی ، متغیرهای فرایندی