ژن های دخیل در Senescence در گیاهان مختلف و کاربرد آنها در کشاورزی

همه گیاهان به طور پیوسته مرحله زندگی خود را از جوانه زنی تا رشد و سپس مرگ طی می کنند. آخرین مرحله تکاملی آنها که به عدم عملکرد و از بین رفتن ساختمان آنها منجر می شود، Senescence نام دارد. این مرحله به صورت یک نزول زندگی مطرح نمی شود بلکه یک مرحله کاملاً منظم، دقیق و برنامه ریزی شده است. این پدیده براساس عوامل محیطی (دما، خشکی، کمبود نور و غذا) و یا عوامل داخلی در گیاه (هورمون های گیاهی، مراحل تکاملی و سن گیاه) ایجاد می شود. این پدیده در مراحل مختلف زندگی گیاهان به طور طبیعی مانند جنین زایی، گل دهی و رسیدن میوه رخ می دهد. تنظیم این پدیده به صورت موازه ای بین ژنهای دخیل در حفظ گیاه (SDGs) و نیز فعالیت ژنهای دخیل در (SAGs) Senescence است که سبب تغییرات ژنتیکی، فیزیولوژیک و بیوشیمیایی در گیاه می شوند. این ژن ها در گیاهان مختلفی از جمله آرابیدوپسیس، براسیکا و گوجه فرنگی شناخته شده اند و عملکرد هر یک از این ژنها مورد بررسی قرار گرفته است. به علت اهمیت اقتصادی تولیدات گیاهی در کشاورزی، این پدیده به نحو چشمگیری مورد توجه می باد. بنابراین، با استفاده از روش های مرسوم (استفاده از هورمون های گیاهی یا آنالوگ های سنتتیک) و یا با روش های مولکولی و تولید گیاه تراریخته با منع تولید اتیلن و یا تولید سیتوکسین، Senescence منع می شود و بدین ترتیب با حفظ گیاه، تولیدات گیاهی و بازدهی آنها افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

، Senescence ، ژنهای دخیل در پیری ، افزایش تولیدات گیاهی