مقایسه تحلیلی برنامه همکاری های جامع فی مابین جمهوری خلق چین و ایران و برنامه جامع اقدام مشترک در حوزه تجارت بین الملل

برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) و برنامه همکاری های جامع 25 ساله فی مابین جمهوری خلق چین و جمهوری اسلامی ایران، دو برنامه مهمی است که در سالیان اخیر به ابعاد مختلف آن دو خصوصا برجام، پرداخته شده است، اما مورد مقایسه تحلیلی بر اساس چارچوب تئوریک قرار نگرفته است. در این نوشتار، قصد بر مقایسه تحلیلی دو برنامه بالا در حوزه تجارت بین المللی است. در این نوشتار مقایسه ای، مبانی، روش و نتایج بر اساس دو مولفه مطابقی (ماهیت قرارداد، طرفین قرارداد و محتوای قرارداد) و مولفه التزامی (تامین مالی و ضمانت اجرایی و داوری) بیان شد و بر پایه نمودار سوات، قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدات آن، مورد تبیین و تحلیل و نهایتا مورد قیاس تحلیلی قرار گرفت و نهایتا به این نتیجه رسیدیم که در برجام، طرفین قرارداد، ماهیت قرارداد، محتوای قرارداد، ضمانت اجرایی و تامین مالی آن، از نقاط ضعف و تهدید به حساب می آیند. در برنامه همکاری 25 ساله، طرفین قرارداد، ماهیت آن، تامین مالی قرارداد از نقاط قوت آن است و ضمانت اجرایی نیز ضعیف بوده و محتوای قرارداد هم به طور نسبی، قابل ارزش است و به این فرضیه رسیدیم که باتوجه به زمینه های همکاری در دو برنامه که در برخی زمینه ها، هم پوشانی و اشتراک دیده می شود، بدیهی است به خاطر وجود دو رقیب در بازار تجاری ایران، نوعی توازن تجاری و به اصطلاح سیاسیون، موازنه منفی، ایجاد خواهد کرد و با بهره گیری از نقاط قوت و فرصت های ایجاد شده می توان ضعف ها را رفع و تهدیدها را از پیش رو برداشت.

کلیدواژه ها:

برجام ، برنامه همکاری های جامع 25 ساله ، قوت ها ، ضعف ها ، فرصت ها ، تهدیدات