بررسی اثر بخشی روش تدریس درس معکوس بر خود کارآمدی دانش آموزان کلاس چهارم ابتدایی شهرستان گنبد کاووس

هدف از این تحقیق بررسی اثر بخشی روش تدریس درس معکوس بر خود کارآمدی دانش آموزان کلاس چهارم ابتدایی شهرستان گنبدکاووس بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف به صورت کاربردی بوده و از لحاظ ماهیت نیز جزء طرح های نیمه تجربی پیش آزمون و پس آزمون می باشد. جامعه آماری مطالعه در برگیرنده دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی شهر گنبدکاووس در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ می باشد. تعداد ۵۰ دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای گزینش شده و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۵ نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. جهت محاسبه میزان خودکارآمدی تحصیلی از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی یک الوری و گاوین استفاده شد. یافته های تحقیق نشان دهنده این است که اثر روش تدریس کلاس معکوس بر میزان یادگیری از لحاظ آماری معنادار است (p<۰.۰۰۱) و همچنین استفاده از روش تدریس کلاس معکوس در مقایسه با روش تدریس سنتی بر میزان خودکارآمدی دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی شهرستان گنبد کاووس (p<۰.۰۰۱) موثر بوده است. نتیجه گیری کلی مطالعه تایید کننده فرضیات تحقیق بوده و نشان می دهد که کلاس درس معکوس زمان و بی توجهی فراگیران در حین فرآیند یادگیری را پاسخ می دهد. همچنین یادگیری فراگیر محور، فرصت بیشتری جهت درگیر شدن فرآیندهای یادگیری در کلاس معکوس زمانی رخ می دهد که دانش آموزان در یک فضای یادگیری محور، نقش معلم تسهیل کننده یادگیری را برعهده دارد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس درس معکوس ، خود کارآمدی ، کلاس چهارم ابتدایی شهرستان گنبدکاووس