بررسی تجربی به کارگیری محرک های پلاسمایی مارپیچی بر عملکرد آیرودینامیکی بدنه

با افزایش نیاز جهانی به کاهش مصرف سوخت و نگرانی های مربوط به گرمایش زمین، استفاده از فناوری های نوین مانند محرک های پلاسمایی دی بی دی در طراحی آیرودینامیکی وسایل نقلیه توجه زیادی را جلب کرده است. این پژوهش به بررسی تاثیر محرک های پلاسمایی بر کاهش پسا و بهبود عملکرد آیرودینامیکی مدل استاندارد بدنه احمد پرداخته است. تمامی آزمایش ها در تونل باد انجام شده و از محرک های پلاسمایی مارپیچی برای اولین بار استفاده شده است. موقعیت نصب محرک ها بر اساس فیزیک جریان بدنه احمد، در ابتدا و میانه سطح شیب دار انتخاب شده است. داده ها با استفاده از سنسورهای فشار برای تحلیل فیزیک جریان و لودسل ها برای اندازه گیری نیروی پسا جمع آوری شده اند. محرک ها در شرایط کاری ولتاژ ۱۲ کیلوولت و فرکانس ۱۰ کیلوهرتز تحریک شده اند تا ناحیه پلاسما ایجاد شود. نتایج نشان می دهد که محرک های پلاسمایی تاثیر مثبتی بر کاهش پسا و کنترل جدایش ها داشته اند. در بهترین حالت، کاهش ۳۶ درصدی ضریب پسا در سرعت ۱۵ متر بر ثانیه مشاهده شده است. همچنین، توزیع فشار بهبود زاویه جریان ورودی و کنترل حباب جدایش آرام را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

آیرودینامیک تجربی ، تونل باد ، بدنه احمد ، کنترل جریان ، محرک پلاسمای مارپیچ