بررسی عوامل اقتصادی- اجتماعی بر کارایی و استفاده بهینه منابع در واحدهای پرورش میگو (مطالعه موردی شرق استان هرمزگان)

اهمیت توجه به صنعت میگوی پرورشی در استان های جنوبی ایران، از چند بعد قابل بررسی است. با توجه به وجود رقبای قدرتمند در بازار جهانی و وضعیت تولید میگو در ایران احتمال کاهش سهم ایران از تقاضای میگو در جهان وجود دارد. تولید با توجه به نهاده های نسبی ارزانتر در کنار کارایی و بهره وری بالا به کشورهای صادرکننده میگو این امکان را داده است که سهم بازارهای خود را افزایش و رقابت را بر کشورهای نوپا در این صنعت همچون ایران سخت نمایند. در این مطالعه به بررسی عوامل اقتصادی - اجتماعی و تاثیر آن بر کارایی و استفاده بهینه از منابع پرداخته شد. داده های مورد نیاز این پژوهش از راه تکمیل پرسشنامه در سال ۱۴۰۲ جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و EVIEWS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه این مطالعه نشان داد که عوامل گوناگونی چون سن، تجربه، تحصیلات، نوع مدیریت، نوع تاسیسات، شرکت در دوره های آموزشی، عضویت در شرکت تعاونی و استفاده از بیمه و وام بر میزان استفاده از منابع تاثیر دارد. عوامل سن و تجربه با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، نوع مدیریت، شرکت در دوره های آموزشی، عضویت در شرکت تعاونی استفاده از بیمه و وام با استفاده از آزمون t و سطح تحصیلات و نوع تاسیسات با استفاده از تجزیه واریانس به صورت جداگانه بررسی شدند. سپس با استفاده از تخمین یک مدل رگرسیونی خطی با روش OLS تاثیر همزمان متغیرها بر کارایی بررسی شدند. نتایج مطالعه نشان داد که هر کدام از متغیرهای تجربه، تحصیلات، وضعیت تاسیسات، شرکت در دوره های آموزشی، استفاده از تسهیلات بانکی و بیمه به صورت مستقل رابطه ای معنی دار با کارایی دارند. در بررسی اثر توام متغیرها با استفاده از مدل رگرسیونی، متغیرهای تجربه، تحصیلات، شرکت در دوره های آموزشی، تاسیسات و بیمه رابطه ای مثبت و معنی دار بر کارایی داشتند. با توجه به نتایج به دست آمده تسهیل در روند اعطای تسهیلات به واحدهای سنتی در جهت نوسازی و صنعتی کردن تاسیسات و تقویت سیستم بیمه ای می تواند باعث افزایش کارایی شود. زیرا کار کردن در شرایط اطمینان و با ریسک پذیری کمتر می تواند باعث توسعه بیشتر کار و سرعت پیشرفت تکنولوژی در واحدهای پرورشی گردد.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع ، تحلیل اقتصادی ، توسعه پایدار