ارزیابی کارایی انواع مختلف زئولیت جهت کاهش اثرات منفی آفلاتوکسین بر بازدهی انرژی و پروتئین در مرغهای گوشتی

به منظور تعیین تاثیر اندازه فیزیکی کلینوپتیلولیت و سدیم زئولیت A بر شاخصهای رشد جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای آلوده به آفلاتوکسین، تعداد ۸۹۶ قطعه جوجه خروس گوشتی بهطور تصادفی به ۱۴ گروه آزمایشی با ۶۴ قطعه جوجه تقسیم شدند. هر گروه آزمایشی دارای چهار تکرار و هر تکرار نیز دارای ۱۶ قطعه جوجه بود. آفلاتوکسین مورد نیاز جهت انجام این آزمایش با استفاده از کپک آسپرژیلوس پارازیتیکوس تولید شد. کلینوپتیلولیت و سدیم زئولیت A در سطوح ۵/۱ و ۳ درصد و سه اندازه فیزیکی مختلف کوچکتر از ۲۵۰ میکرومتر، ۴/۰ تا ۸/۰ میلیمتر و ۱ تا ۲ میلیمتر مورد استفاده قرار گرفتند. بر اساس نتایج آزمایش در دورههای رشد و کل دوره پرورش، بیشترین افزایش وزن و بهترین ضریب تبدیل غذایی، در جوجههای تغذیه شده با جیرههای غیرآلوده به آفلاتوکسین و کمترین وزن بدن و بدترین ضریب تبدیل غذایی در جوجههای تغذیه شده با جیرههای آلوده به آفلاتوکسین و بدون زئولیت مشاهده گردید و استفاده از کلینوپتیلولیت در سطح ۳ درصد با اندازه فیزیکی ۱ تا ۲ میلیمتر توانست در مقایسه با جیره آلوده و بدون زئولیت، موجب بهبود افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی جوجههای گوشتی شود. در دوره رشد و کل دوره پرورش، پرندگان تغذیه شده با جیرههای غیرآلوده به آفلاتوکسین بیشترین نسبت راندمان پروتئین و انرژی را نشان دادند و کمترین نسبت راندمان پروتئین و انرژی در پرندگان تغذیه شده با جیرههای آلوده به آفلاتوکسین و بدون زئولیت وجود داشت. استفاده از کلینوپتیلولیت به مقدار سه درصد با اندازه ذرات ۱ تا ۲ میلیمتر در جیرههای آلوده به آفلاتوکسین، در مقایسه با جیره آلوده به آفلاتوکسین و بدون زئولیت، سبب بهبود نسبت راندمان پروتئین و انرژی شد. بهطور کلی میتوان نتیجهگیری کرد که مکملسازی جیره آلوده به آفلاتوکسین با کلینوپتیلولیت، اثرات مثبتی بر عملکرد جوجههای گوشتی دارد.

کلیدواژه ها:

جوجه گوشتی ، کلینوپتیلولیت ، زئولیت ، آفلاتوکسین