عمران محمدی - استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران -دانشگاه مهندسی صنایع
سعید خادمیان - دانشجوی کارشناسی ارشد سازمان مدیریت صنعتی رشته مدیریت اجرایی

با توجه به رقابت روز افزون سازمان ها در دنیای امروز ایجاد و توسعه شرکت های هلدینگ از محور های اساسی در ایجاد هم افزایی و مدیریت راهبردی به شمار می رود . توسعه شرکت های هلدینگ از نظر تعدد شرکت های توابع همواره چالش هایی را در تعیین سطوح مالکیتی و مدیریتی شرکت های مادر به دنبال خواهد داشت. شرکت های مادر از یک طرف تمایل به مالکیت کامل شرکت های تابعه را دارند زیرا اولا در اداره آنها آزادی کامل داشته و تصمیمات لازم را بدون دخالت سایرین اتخاذ می نمایند ثانیا تمامی سود آن شرکت را منحصرا تحصیل می کنند . از طرف دیگر وجود ریسک و خطر در فعالیت های اقتصادی آنها را ترغیب می کند تا با انتقال قسمتی از خطر مربوطه بخشی از اختیارات خود در اداره امور شرکت های تابعه را نیز واگذار نمایند. در این مقاله چارچوبی برای سنجش سطوح مختلف مالکیت در شرکت های هلدینگ ارائه می شود. این چارچوب روش نظام مندی برای شناسایی قابلیت ها و تهدید ها ارائه کرده و ضمنا برنامه ای از ابتکارات راهبردی را برای تعیین مدیریت توسعه شرکت های هلدینگ بیان می کند .

هم افزایی - سطح مالکیت - مدیریت راهبردی- ریسک - سرمایه گذاری