اهمیت نگارگری در دوره صفویه با تکیه بر سفرنامهها
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: اولین دوره همایش ملی دوسالانه پژوهش در هنر اسلامی
- کد COI اختصاصی: BCIA01_045
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 71
نویسندگان
استادیار گروه تاریخ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر شریعتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
چکیده
نگارگری یکی از زیباترین و ارزشمندترین هنرهای اسلامی به شمار میرود. این هنر واال پس از اسلام با منع صورتگری رو به رو شد. اما در صور گیاهی و جانوری آنچنان از رونق و لطافت برخوردار شد که پس از خوشنویسی در مرتبه دوم هنرهای اسلامی مورد توجه هنرمندان قرار گرفت. نگارگری در دوران های تاریخی و سیر قرون، تاثیرات و تفاوت های بسیاری به خود دیده است. در دوران صفویه با گسترش قلمرو صفویان، حکومتی واحد با مذهبی یکسان و یکپارچگی حاکمیتی که در این پهنه شکل گرفت؛ هنرها نیز بیش از پیش مجال ظهور و بروز یافتند چه در خوشنویسی چه در فرش چه در شعر و چه در نگارگری. اگرچه که نگارگری در دوران صفویه بیشتر بر عنصر درباری بودن تکیه و تاکید داشت. پژوهش حاضر این هدف را در پی دارد که اهمیت این هنر را در دوره صفویه با تکیه بر سفرنامههای این دوران مورد بررسی قرار دهد و به دنبال پاسخ این پرسش است که هنر نگارگری و جایگاه نگارگران در دوران صفویه بر اساس منابع تاریخی خارجی به چه صورت بوده است؟ به نظر میرسد هنر نگارگری در در نزد افرادی مانند شاردن، تاورنیه، کمپفر و دیگران از زیبایی و اهمیت قابل توجه ی برخوردار بوده که ایشان در کتب خود به این موارد توجه داشته اند. همچنین فرمانروایان صفوی به خصوص در زمان شاه طهماسب و شاه عباس و شاه اسماعیل دوم، خود، از نقاشان ماهری بودند و به حمایت از این هنر میپرداختند. نگارگری در این دوران بیشتر به عنصر درباری آن تاکید داشته است. این مقاله به شیوهای توصیفی - تحلیلی بر پایه منابع کتابخانهای نگارش یافته است.کلیدواژه ها
نگارگری صفوی, سفرنامه نویسان, شاردن, تاورنیه, کمپفراطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.