بررسی رابطه سبک های دلبستگی بر سلامت روانی دانش آموزان

توجه به نیازهای روحی روانی نسل نوجوان که درصد قابل توجهی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند، بسیار حایز اهمیت است. با توجه به آسیب پذیری زیاد این قشر جمعیتی و لزوم شناخت به موقع بسیاری از اختلالات روانی که شروع آنها عمدتا در این سنین می باشد، از آنجا که سبک دلبستگی فرد، روش مواجهه و نحوه سازگاری وی با تجربه های استرس زا را شکل می دهد، لذا پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و سلامت روانی دانش آموزان پرداخته است. سبک های دلبستگی به عنوان مکانیزم تنظیم عواطف می تواند تعیین کننده ی الگو های خشم در دوران کودکی و بزرگسالی باشد، زیرا الگو های دلبستگی در دوران بزرگسالی نیز باقی میماند. عدم مهار خشم، سبب انواع مشکلات جسمی و روانی شود. کیفیت دلبستگی فرد می تواند نوع ارتباطات وی را در آینده و همچنین میزان رشد، سلامت، چگونگی مقابله با تنیدگی ها و هیجانات، استقلال و عدم وابستگی و همچنین ابتلا به اختلالات روانی را پیشبینی کند. روابط و نقش پیش بین متغیر های سبک های دلبستگی و خود کنترلی در هیجان خشم دانش آموزان، پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی ویژه ای در اختیار متخصصان فعال در حوزه ی آموزش و پرورش و هم چنین خانواده قرار گیرد.نتایج نشان داد که بین سبک های دلبستگی ایمن و سلامت روانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، در حالی که سبک های دلبستگی ناایمن با کاهش سلامت روانی همراه بودند. این یافته ها اهمیت توجه به سبک های دلبستگی در برنامه های آموزشی و مشاوره ای را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، سلامت روانی ، دانش آموزان ، دلبستگی ایمن ، دلبستگی ناایمن