تحلیل فرآیند تحول دیجیتال در نظام آموزشی ایران

تحول دیجیتال در نظام های آموزشی به عنوان یکی از مهم ترین رویکردهای توسعه پایدار در قرن بیست ویکم مطرح شده است. در ایران نیز با توجه به رشد فناوری های نوین و نیاز به بهبود کیفیت آموزشی، توجه به تحول دیجیتال در آموزش وپرورش بیش از پیش ضروری به نظر می رسد. این مقاله با هدف تحلیل فرآیند تحول دیجیتال در نظام آموزشی ایران، به بررسی ابعاد، چالش ها، فرصت ها و راهکارهای پیاده سازی این تحول پرداخته است.روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و با استفاده از منابع کتابخانه ای و مطالعات اسنادی، داده های لازم جمع آوری شده اند. در این پژوهش مشخص شد که عوامل متعددی از جمله زیرساخت های فناوری اطلاعات، توانمندی معلمان در استفاده از ابزارهای دیجیتال، حمایت های سازمانی و سیاست گذاری های کلان نقش مهمی در موفقیت یا ناکامی تحول دیجیتال ایفا می کنند.یافته ها نشان می دهد که با وجود اقدامات اولیه ای مانند هوشمندسازی مدارس، راه اندازی سامانه های آموزش مجازی و طراحی بسترهای یادگیری الکترونیکی، همچنان چالش هایی نظیر نبود زیرساخت مناسب در مناطق محروم، کمبود مهارت دیجیتال در میان معلمان و دانش آموزان، و عدم یکپارچگی سیاست های آموزشی دیجیتال وجود دارد.در عین حال، فرصت هایی مانند افزایش دسترسی به آموزش برای همه اقشار، ارتقای یادگیری مبتنی بر فناوری، توسعه محتواهای تعاملی و امکان ارزیابی پیشرفته از عملکرد دانش آموزان نیز از مزایای تحول دیجیتال محسوب می شود.نتیجه گیری پژوهش حاکی از آن است که تحقق تحول دیجیتال در آموزش وپرورش ایران نیازمند برنامه ریزی راهبردی، آموزش مستمر نیروی انسانی، تقویت زیرساخت های ارتباطی و تدوین سیاست های منسجم ملی است. تنها در سایه این اقدامات می توان به ارتقای کیفیت آموزش و تحقق عدالت آموزشی در بستر دیجیتال دست یافت.

کلیدواژه ها:

تحول دیجیتال ، آموزش وپرورش ، ایران ، فناوری آموزشی ، زیرساخت دیجیتال ، آموزش مجازی ، عدالت آموزشی