تاثیر سبک های تدریس آموزگاران بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

تحقیق حاضر به بررسی تاثیر سبک های تدریس آموزگاران بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پرداخته است. در این پژوهش، به تحلیل انواع سبک های تدریس همچون سبک های استادمحور، دانش آموزمحور، و ترکیبی از این دو پرداخته شده است. هدف اصلی مطالعه، شناسایی ارتباط میان شیوه های تدریس و نتایج تحصیلی دانش آموزان در مقاطع مختلف تحصیلی می باشد. نتایج نشان می دهد که سبک های تدریس فعال، مانند یادگیری مبتنی بر پروژه و مشارکتی، تاثیر مثبت تری بر افزایش انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارند. همچنین، استفاده از تکنولوژی های نوین آموزشی و تدریس تعاملی موجب تقویت مهارت های حل مسئله و تفکر انتقادی در دانش آموزان می شود. در مقابل، سبک های تدریس سنتی که بیشتر بر اساس ارائه یک طرفه اطلاعات هستند، تاثیر کمتری در ارتقاء سطح تحصیلی دانش آموزان دارند. یافته ها نشان می دهند که برای بهبود پیشرفت تحصیلی، آموزگاران باید سبک های تدریس خود را متناسب با نیازها و ویژگی های دانش آموزان انتخاب کرده و به کار بگیرند. در نهایت، پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که آموزش آموزگاران در خصوص شناخت و استفاده از سبک های تدریس متنوع، به عنوان یکی از راهکارهای موثر در ارتقای کیفیت آموزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سبک های تدریس ، تحصیل ، پیشرفت ، آموزگاران ، دانش آموزان