نقش بدن، حرکت و بداهه در پرفورمنس آرت: مطالعه موردی آثار مارینا آبراموویچ

پرفورمنس معاصر و تماشاگر چهار ستون اصلی، مکان، بدن، زمان و بداهه باشد. گذاری در پرفورمنس آرت می تواند از مولفه های اساسی تاثیر آورندیمیرو به بدن فیزیکی، این ابزارکار یکاوش ناپایداریو هنرمندان برای باشدیآن میمحور مرکزی جسمانی ها کنشوباشند. پاسخی برای این سوال هستیم که نقش بدن، حرکت و بداهه در این مقاله با توجه به اجراهای مارینا آبراموویچ، به دنبا و رویکرد هنرمند در پرفورمنس آرت برای بیان مسائل، چیست. پژوهش حاضر از لحاظ هدف بنیادی است و از لحاظ روش، کیفی است. این پژوهش از نوع توصیفی-های اجرایی که به بررسی مورد باشدیمیمطالب کتابخانه ای گردآوری و یک تحلیلی و "هنرمند حاضر است" و "ریتم صفر" از مارینا آبراموویچ در آن پرداخته شده است. نتایج این پژوهش نشان داد: در نظر آبراموویچ اجرا یک آینه است، و بدن بازتابی از انسانیت ما است که در آیینه اجرا متبلور می شود و بیننده را دائما از حضور، آسیب پذیری و مرزهای خود آگاه می کند. بدن مجرای کشف جنسیت، انرژی، زمان، درد، حضور و هویت است. بدن در پرفورمنس آرت با دیدگاه مارینا آبراموویچ نه تنها بدن بازیگر، که در برخی موارد مخاطب نیز به عنوان بدن دیگری، جزئی از اجرا خواهد بود و این بستگی به قدرت پرفورمنس آرتیست و هدفش از اجرا دارد. حرکت نیز همیشه با جابه جایی بدن برابری نمی کند که گاهی بی حرکتی بیشترین نتیجه را در حرکت ابراز می دهد و البته بداهه نیز نه فقط کالم و بازخورد فیزیکی، که می تواند فقط بروزی در نگاه و چشم ها باشد. آنچه بسیار حائز اهمیت است این است که پرفورمنس آرتیست بداند و توانایی این را داشته باشد که تعادل بین نگاه سنتی به اجرا و نگاه جدیدش را برقرار کرده و از آن برای بهتر و مفهومی تر شدن اجرایش بهره ببرد.

کلیدواژه ها:

بدن ، حرکت ، بداهه ، پرفورمنس آرت ، آثار مارینا آبراموویچ