تبیین کارکرد قوه خیال مطهر هنرمند (معمار) در ارتقاء کیفیت طراحی از منظر حکمت متعالیه

ظهور اثر نوین معماری کنونی به سمت نشت، آشفتگی، بعد از مدعاهای اخلاقیات معاصر، دوری از فطرت اولیه و تغییر سبک و شیوه زندگی انسان در دنیای معاصر سیر داشته به گونه ای که موجب دگرگونی در انگاره نظری و عملی معماری شده است. نفوس انسانی به سمت کثرات و تشتت خدمتی ناشی از آن می یابند چراکه انسان خواسته از خیال آشفته با تصرفات متعدد به سمت وحدت و هویت واحد سوق پیدا نمی کند. به گونه ای که او را از درک حقیقت دور کرده و کمال طلبی را تحت شعاع قرار داده است. ریشه تجردی داشته و مشغول شدن به صورت و ماده در جهان است به عنوان دستاورد پژوهش آسیب شناسی این امر، خیال نوری به تاثیر این که چنانچه تطهیر در قوه خیال محظوظ شود، حقایق ادراکی را از مبادی عالی نوری بدل می کند و سپس در ادراک آن حقایق را تخیل و با صور مناسب صورتگری می کند. بنابراین قوه خیال از صور باطل به واسطه تطهیر، رسته و معقولات را با صور مناسب تخیل می نماید. در این محاکات عقلی قالب هنرطراحی مشخص شده و زیبایی، تقدس و اطباق با فطرت اولیه انسانی آشکار شده و چنین هست که روح تمدن معماری اسلامی به صورت امروز به آن رسا نگاشته و با رویکرد تحلیلی-توصیفی و با ماهیت کیفی، پژوهش بر اساس مطالعه اسنادی، کتابخانه ای و پیمایشی با رویکرد تحلیلی و تطبیقی و منطبق با کمک مقالات و کتب مرتبط با موضوع، انجام به منظور گردآوری اطلاعات و تفسیر مطالب موجود را تشکیل می دهد.

کلیدواژه ها:

کیفیت طراحی ، کارکرد قوه خیال ، تطهیر ، قوای نفس ، حکمت متعالیه