تبیین مولفه های معنای مکان در فضای باز مجتمع های مسکونی برای ارتقای خلاقیت کودکان

از بین رفتن پیوند نزدیک مسکن با محیط و عدم توجه به مکان در خانه های معاصر، اتفاقی است که به دلیل از بین رفتن جایگاه ارزشی فضای باز و عدم توجه به طراحی این فضاها در مجتمع های مسکونی رخ داده است. از طرفی فضاهای باز مجتمع های مسکونی به عنوان بخش مهمی از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان، از جمله قشر مورد مطالعه یعنی کودکان به خود اختصاص می دهد و از دیدگاه مهندسی، ارتقای کیفیت این فضاها می تواند بر سلامت و رشد قوای جسمی، تقویت تعاملات اجتماعی و حتی آموزش و رشد خلاقیت کودکان و نوجوانان موثر باشد. در این نوشتار، نقش فضاهای مسکونی در رشد خلاقیت کودکان با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی برخی از عوامل موثر در رشد خلاقیت کودکان در طراحی فضاهای باز مجتمع ها را بررسی شده است. هدف این پژوهش جست وجو چارچوبی مناسب برای تبیین چگونگی تعامل ساکنین و به ویژه کودکان در محیط های مسکونی، با چه چارچوب مولفه های محیطی (کالبدی، محیط زیستی، روانشناختی ذهنی) در ارتباط و تعامل قرار می گیرند؟ و همچنین مولفه های محیطی موثر برای تحقق مبنا، چند سطح قابل دسته بندی هستند؟ بدین منظور این نوشتار با روش تحلیل محتوا چارچوب نظری پژوهش شکل گرفت و نیز مولفه های محیطی تاثیرگذار برای تحقق معنا در فضای باز مجتمع های مسکونی، در سه سطح از جمله به قالب نمودار، دسته بندی شده است تا کاملی جهت طراحی با کیفیت فضای باز مجتمع های مسکونی فراهم کردن بستر شکل گیری زندگی اجتماعی به شکل معماری، کیفیت و مطلوبیت محیط زندگی معاصر را تحت تاثیر قرار دهد.

کلیدواژه ها:

معنای مکان ، خلاقیت ، مجتمع های مسکونی ، کودکان