حسن فتحی زاد - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابانزدایی، دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام
صالح آرخی - استادیار گروه جغرافیا، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه گلستان
نسیبه پاکباز - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت، دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام

بیابان زایی، کاهش اکولوژیکی و بیولوژیکی زمین می باشد که ممکن است به صورت طبیعی یا غیرطبیعی اتفاق بیفتد.فرآیند بیابان زایی عمدتا،ً مناطق خشک و نیمه خشک را تحت تأثیر قرار داده و با شتابی فزآینده، کار آیی سرزمین هارا کاهش می دهد. در این تحقیق از تصاویر چند زمانه، در بررسی روند تغییرات بیابان زایی استفاده گردید و قبل ازپردازش بروی این تصاویر، تصحیحاتی از قبیل، تصحیح هندسی، تصحیح رادیو متریک صورت گرفت. در این تحقیق، از ماهواره لندستTMسال 1369 و لندستETMسال 1385 مربوط به منطقه خشک خشک و نیمه خشک جنوب استان ایلام استفاده شده است. جهت بررسی روند بیابان زایی، با استفاده از الگوریتم های طبقه بندی نظارت شده حداکثر احتمال نقشه کاربری اراضی تولید شد. نتایج حاصل از ارزیابی دقت این دو دوره با استفاده از ضریب کاپا نشان داده داده است. این ضریبیرای سال 1969 و 2006 به ترتیب برابر با86/03 و90/70 90درصد بدست آمده است. نتایج بدست آمده نشان دهنده این است که در طی 16 سال مراتع نیمه متراکم و کم تراکم تخریب و به کاربری های کشاورزی، اراضی بایر و تپه های ماسه ای تبدیل شده اند

بیابانزایی، سنجش از دور، سیستم های اطلاعات جغرافیایی، الگوریتم حداکثر احتمال، دشت عباس