سرمایه اجتماعی و نوسازی راهبردی: تحلیل نقش میانجی و تعدیلگر چابکی راهبردی و قابلت های پویا

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر نوسازی راهبردی با در نظرگرفتن میانجی گری چابکی راهبردی و نقش تعدیل گر قابلیت های پویا می باشد. روش پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه جمع آوری اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری پژوهش، مدیران ارشد و میانی شهرداری های استان آذربایجان غربی میباشند. برمبنای نمونه گیری تصادفی ساده، ۲۰۱ پرسشنامه صحیح عودت داده شد و با استفاده از نرمافزارهای SPSS و AMOS دادههای پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (۱۹۹۸)، چابکی راهبردی سامر (۲۰۱۱)، قابلیت های پویا تاکاشی و همکاران (۲۰۱۷) و نوسازی راهبردی هربان (۲۰۱۹) استفاده شده است. سرمایه اجتماعی بر نوسازی راهبردی در شهرداری ها تاثیر مستقیم و معناداری دارد و هم به طور غیرمستقیم از طریق میانجیگری چابکی راهبردی و نقش تعدیلی قابلیت های پویا بر نوسازی راهبردی در شهرداری ها تاثیر مثبت و معناداری دارد. نتایج پژوهش در حوزه سرمایه اجتماعی و نوسازی راهبردی، نوآوریهایی به همراه داشته است و به مدیران سازمان ها در درک تاثیرگذاری سرمایه اجتماعی بر نوسازی راهبردی با میانجیگری چابکی راهبردی و نقش تعدیلی قابلیت های پویا کمک میکند.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، نوسازی راهبردی ، چابکی راهبردی ، قابلیت های پویا ، شهرداری ها