نگاهی متفاوت به اهمیت بخش «کتاب المهدی» در سنن ابوداوود سجستانی

احادیث مهدی و احادیث خلفای دوازده گانه (اثنا عشر) در تاریخ حدیث سرنوشت متفاوتی داشته اند. هر چند به شدت در مبانی تشیع و حقانیت این مذهب نقش اساسی دارند، اما بیشتر به وسیله اهل سنت نقل و حفظ شده و توجه شیعیان کمتر از آن خبر داشته اند. این دو روایت در کنار هم بیانگر آن است که دوازدهمین امام و خلیفه پیامبر (ص) از نظر غایب خواهد شد و بعد از ظهور جهان را بر عدل و داد خواهد کرد و این همان عقیده شیعه امامیه است. این مقاله در صدد بیان اهمیت و نقش ابوداوود سجستانی است که هر دو دسته روایات از زمانی که هنوز غیبت صغرا به پایان نرسیده و بسیاری از شیعیان در حیرت و سرگردانی بودن امام خود به سر می برند، با آوردن بخش «کتاب المهدی» در سنن خود آورده است. نتیجه به دست آمده نشان می دهد، با آوردن این دو دسته از روایات ذیل یک باب و یک عنوان، به طور غیر مستقیم نشان داده شد که این دو روایت با یکدیگر مرتبط است و مهدی همان آخرین خلیفه از خلفای دوازده گانه است. در همین راستا محدثین شیعه در دوران غیبت صغرا و پس از آن، با مجاهدت همه جانبه خود و با جمع آوری و تدوین احادیثی که نتیجه همان عقیده شیعه امامیه می بایست نقش مهمی به ابوداوود بدهند، هر چند ناخواسته در رفع تحیر شیعیان در سال های پایانی قرن سوم.

کلیدواژه ها:

ابوداوود سجستانی ، اثنا عشر ، مهدی ، حدیث ، امامیه