بررسی تاثیر مولفه های کاربردی بازی درمانی در درمان اختلالات یادگیری

اختلالات یادگیری یکی از چالش برانگیزترین موضوعات در حوزه روانشناسی رشد و آموزش و پرورش است که تاثیرات عمیقی بر عملکرد تحصیلی، اجتماعی و هیجانی کودکان می گذارد. در این میان، بازی درمانی به عنوان یکی از رویکردهای درمانی غیرمستقیم و موثر در بهبود این اختلالات مورد توجه روانشناسان و متخصصان تعلیم و تربیت قرار گرفته است. هدف از این مقاله، بررسی تاثیر مولفه های کاربردی بازی درمانی، از جمله انتخاب نوع بازی، نقش درمانگر، محیط درمانی، تعامل کودک و بزرگسال، و استمرار جلسات درمانی بر بهبود اختلالات یادگیری کودکان است. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی و مرور متون نظری و پژوهشی، به تحلیل داده های کیفی و کمی پرداخته شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که استفاده از بازی درمانی به طور معناداری در ارتقای توانایی های شناختی، زبانی، توجه و تمرکز کودکان دارای اختلال یادگیری موثر بوده و می تواند به عنوان مکملی سودمند در کنار سایر روش های آموزشی و درمانی مورد استفاده قرار گیرد. در نتیجه، بهره گیری هدفمند از مولفه های کاربردی بازی درمانی می تواند فرآیند یادگیری را برای کودکان با نیازهای ویژه تسهیل نموده و باعث تقویت عملکرد تحصیلی و روان شناختی آنان گردد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، اختلالات یادگیری ، کودکان ، روانشناسی رشد