مقایسه اثر آلفاپینن، بورون و خارخاسک و ترکیب آن ها بر سنگ کلیه ناشی از اتیلن گلیکول در رت

سابقه و هدف: یکی از بیماری های شایع با میزان عود بالا، سنگ کلیه است. این مطالعه با هدف بررسی اثر و ایمنی خارخاسک، آلفاپینن و بورون و ترکیب این سه درمان بر روی سنگ کلیوی در مدل حیوانی، پرداخته شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، برای القای سنگ کلیه در رت ها، ۲۸ روز اتیلن گلیکول ۰/۱ درصد حجمی/حجمی به آب آشامیدنی آن ها اضافه شد. حیوانات به شش گروه (۶ = n) گروه کنترل، گروه دریافت کننده اتیلن گلیکول و چهار گروه درمانی که به مدت ۲ هفته اتیلن گلیکول و از هفته دوم تا پایان مطالعه، علاوه بر اتیلن گلیکول، آلفاپینن (۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم)، بورون (۱۵ میلی گرم بر کیلوگرم)، خارخاسک (۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم) و ترکیب این سه دارو (با همان دوزها) را روزانه با روش گاواژ دریافت کردند، تقسیم شدند. پارامترهای بیوشیمیایی در سرم (کراتینین، اسید اوریک فسفر کلسیم) و در بافت کلیه (کلسیم فسفات و اگزالات) و همچنین مطالعه بافت کلیه از نظر تشکیل سنگ بررسی شد. نتایج با نرم افزار GraphPad آنالیز شد و تحلیل آماری با استفاده از one-way ANOVA و Bonferroni test صورت گرفت. یافته ها: در گروه مسموم، سطح سرمی کراتینین، اوره، اسید اوریک، فسفر و کلسیم افزایش یافت و افزایش سطح کلسیم، فسفات و اگزالات به صورت معنی دار در کلیه هموژنیزه مشاهده شد که نشان دهنده آسیب کلیوی بود. در گروه های درمانی، فاکتورهای سرمی و کلیه هموژنیزه به صورت معنی دار نسبت به گروه اتیلن گلیکول کاهش یافت، که نمایانگر موفق بودن درمان ها بود. هم چنین، شواهد هیستوپاتولوژی رسوبات کلیوی را در گروه اتیلن گلیکول نشان داد و در گروه های درمانی شواهد نشان دهنده کاهش رسوبات کلیوی بود. استنتاج: ترکیبات طبیعی خارخاسک، آلفاپینن و بورون اثر درمانی در سنگ کلیه دارد. بیش ترین کاهش در میزان کریستال های کلسیم اگزالات در گروهی بود که هر سه درمان را دریافت کردند. گروه های آلفاپین و بورون و در نهایت گروه مصرف کننده خارخاسک به ترتیب اثرات کم تری را نشان دادند.

کلیدواژه ها:

ethylene glycol ، boron ، α-pinene ، Tribulus terrestris ، kidney stones ، اتیلن گلیکول ، بورون ، آلفاپینن ، خارخاسک ، سنگ کلیه