بررسی کارایی سرمایه فکری در صنعت خودرو و ساخت قطعات

با بررسی ادبیات و پیشینه پژوهش می توان چنین برداشت نمود که پژوهش در حوزه سرمایه فکری در ایران در فاز ابتدایی خود بسر می برد. ایران یک کشور در حال توسعه است و پتانسیل زیادی در سرمایه انسانی و ساختاری دارد. بنابراین، محدوده وسیعی برای پژوهش در حوزه سرمایه فکری در دسترس قرار می گیرد و ممکن است میزان سرمایه گذاری در سرمایه فکری، بازدهی و کارایی آن از موضوعات به شدت مورد توجه مدیران، مجامع علمی و جامعه باشد. لذا هدف پژوهش حاضر این است تا با استفاده از تحلیل پوششی داده ها مبنایی برای دستیابی به راه حل مناسب ارائه شود. به عبارت دیگر هدف این است تا با بررسی کارایی مدیرت سرمایه فکری، مبنایی برای ارزیابی میزان سرمایه گذاری در سرمایه فکری و تبدیل آن به ارزش فراهم گردد.پژوهش حاضر با در نظر گرفتن اجزای سرمایه فکری یعنی کارایی سرمایه انسانی، ساختاری و بکارگرفته شده به عنوان ورودی و نسبت کیو توبین به عنوان خروجی 27 واحد مورد بررسی در صنعت خودرو و ساخت قطعات بورس اوراق بهادار تهران به این نتیجه دست یافت که 7/77 درصد واحدهای مورد بررسی در مدیریت سرمایه فکری و تبدیل آن به ارزش ناکارا هستند. در این پژوهش محک های مناسبی از میان واحدهای کارا برای هر یک از واحدهای ناکارا به منظور دستیابی به مرز کارا معرفی گردید. از نتایج کلی پژوهش نیز می توان به این اشاره کرد که بیشترین ضعف واحدهای مورد بررسی در تبدیل سرمایه انسانی به ارزش است و بعد از آن، این ضعف در سرمایه ساختاری وجود دارد.