جشن های ایرانی و گفتمان سیاسی در دوران عباسیان

دو جشن از جشن های اصلی تقویم ایرانی، نوروز و مهرگان، بخشی از پدیده کلی حضور عناصر ایرانی در فرهنگ اجتماعی و سیاسی قرون عباسی هستند. با رویکردی انتقادی به منابع، نویسنده فرضیه ها را بررسی می کند که جشن های ایرانی عنصر سیاسی مهمی در فرهنگ و آداب عباسی بوده اند. سپس اهمیت سیاسی نوروز و مهرگان را با توجه به روابط آن ها با گفتمان سیاسی اسلامی معاصر به طور کلی مورد بحث قرار می دهد تا دو تفسیر اخیر از نظریه و عمل سیاسی اسلامی در قرون اولیه را بررسی کند. منابع مورد نظر به این نتیجه می رسند که نوروز و مهرگان به وضوح در گفتمان سیاسی عباسی گنجانده شده اند. این جشن ها در واقع به ساخت مشروعیت سلسله مراتبی کمک کرده اند. در عین حال، ناسازگاری یا رقابت بین آن ها و نظریه سیاسی اسلامی تنها به صورت استثنایی باقی مانده است.

کلیدواژه ها:

عباسی ، جشن ، نوروز ، سیاست