بررسی کارایی بورس های منطقه ای اوراق بهادار ایران:رویکرد تحلیل پوششی داده ها

امروزه تعیین کارایی یک موسسه وسازمان و مقایسه آن با کارایی دیگر موسسات و سازمانهای مشابه می تواند راه گشای مدیران و برنامه ریزان این موسسات و سازمانها برای نیل به اهداف از پیش تعیین شده باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی کارایی بورس های منطقه ای کشور درسال 1389 و مشخص کردن بورس های منطقه ای کارا و ناکارا می باشد. برای این منظور، از روش نهاده گرا در دو شرایط بازده ثابت و متغیر نسبت به مقیاس استفاده شد. نتایج نشان می دهد که در روش CCR (فرض بازده ثابت به مقیاس) واحدهای سیستان وبلوچستان (بیست ویکم)، کرمانشاه (بیستم) و اردبیل (نوزدهم) دارای کمترین کارایی شدند. درمدل BCC (فرض بازده متغییر نسبت به مقیاس) شانزده واحد برروی مرز کارایی قرارگرفتند و دارای کارایی یک شده و پنج واحد نیز به عنوان واحدهای ناکارا شناسایی شدند. واحدهای کیش، اصفهان وزنجان دارای بالاترین کارایی درمدل BCC می باشند. سه واحد فارس (بیست ویکم)، آذربایجان شرقی (بیستم) و خوزستان (نوزدهم) دارای کمترین کارایی شدند. لذا پیشنهاد می شود، که به بازارهای بورس که دارای کارایی بالاتری می باشند توجه بیشتری شده و همچنین در مورد علت کم بودن کارایی در بورس اوراق بهادار بعضی از استان ها، بررسی های لازم صورت گیرد

کلیدواژه ها:

بورس منطقه ای ، کارایی ، بازده به مقیاس ، تحلیل پوششی داده ها (DEA