توسعه زیرساختهای سبز در شهرهای آینده: راهکارهای ترکیبی برای کاهش اثرات گرمایش جهانی در مناطق شهری
- سال انتشار: 1403
- محل انتشار: یازدهمین کنفرانس بین المللی ایده های راهبردی در معماری، عمران و شهرسازی ایران
- کد COI اختصاصی: IDEACONF11_060
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 60
نویسندگان
کارشناس شهرسازی شهرداری منطقه دو همدان، همدان، ایران
چکیده
افزایش روند شهرنشینی و توسعهی فضاهای ساخته شده، تعادل اکولوژیکی محیطهای شهری را بر هم زده و اثرات گرمایش جهانی را تشدید کرده است. در این میان، زیرساختهای سبز به عنوان یک راهبرد کلیدی در کاهش اثرات زیست محیطی شهرها مطرح شده اند. این پژوهش با هدف بررسی نقش زیرساختهای سبز در کاهش اثرات گرمایش جهانی در مناطق شهری و ارائهی چارچوبی علمی برای ادغام این ساختارها در برنامهریزی شهری انجام شده است. روش پژوهش بهصورت کتابخانه ای و مروری بوده و با تجزیه وتحلیل مطالعات معتبر در حوزه ی برنامه ریزی شهری، مهندسی محیط زیست، و فناوریهای نوین زیست محیطی، به بررسی تاثیر مولفه های مختلف زیرساخت های سبز از جمله پوششهای گیاهی، بام های سبز، دیوارهای زنده و سیستم های مدیریت آب پرداخته شده است. یافتههای پژوهش نشان می دهد که تلفیق عناصر سبز در شهرهای آی نده می تواند نقش بسزایی در کاهش اثر جزیرهی حرارتی، بهبود کیفیت هوای شهری و افزایش کارایی انرژی ایفا کند. همچنین، استفاده از فناوریهای دیجیتال نظیر حسگرهای هوشمند، اینترنت اشیا و تحلیل دادههای محیطی در بهینه سازی عملکرد این زیرساخت ها از اهمیت ویژه ای بر خوردار است. مطالعات اقتصادی نیز نشان داده اند که ارزشگذاری خدمات اک وسیستمی و تدوین مدل های نوین تامین مالی می تواند پایداری بلندمدت این راهکارها را تضمین کند. نتایج تحلیلها حاکی از آن است که شهرهای آینده باید بر مبنای رویکردهای تلفیقی طراحی شوند که در آن زیرساختهای سبز نه تنها بهعنوان ابزارهای مکمل، بلکه به عنوان عناصر اصلی در ساختار شهری نقش آفرینی کنند. دستیابی به این هدف مستلزم یکپا رچهسازی برنامه های شهری، بهکارگیری فناوری های هوشمند و بازنگری در سیاستهای توسعه ی پایدار است. این پژوهش ضمن ارائهی چشماندازی جامع از مزایا و چالش های زیرساختهای سبز، راهبردهای کلیدی برای ادغام کارآمد این عناصر در توسعهی شهری را مورد بررسی قرار داده است.کلیدواژه ها
اقلیم شهری, برنامهریزی شهری, زیرساخت های سبز, گرمایش جهانیمقالات مرتبط جدید
- Assessment of carbon dioxide emissions from ready-mixed concrete production in different strength classes: A case study
- Ultra-High-Performance Concrete (UHPC): Fundamentals, Engineering Applications, and Research Directions
- Crack Detection in Concrete Structures Using Deep Learning: A Review
- A Case Study on Heat of Hydration of a Mass Concrete Foundation Containing Slag Cement
- Major and Strong Earthquake Sequences and the inefficiency of Seismic Hazard Zoning Map: Iran ۲۰۱۷ Mw۷.۴, Turkiye ۲۰۲۳ Mw۷.۸ and Myanmar ۲۰۲۵, Mw۷.۷
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.