طراحی الگوهای اعتقادی در خانواده به عنوان مبدع تربیت اخلاقی فرزند

مقدمه: برای دستیابی به اهداف تربیت دینی ، توسعه فرهنگ تعالی اهمیت ویژه ای دارد . در حقیقت پویایی تربیت دینی در شرایط کنونی به پویایی روشها ، نگرشها و برنامه هایی وابسته است که در سطح خانواده ، نظام های آموزشی و سیاست های حاکم بر جامعه مطرح میشود و باید از حالت کلیشه ای و تحمیلی خارج شده و با روشهای علمی و صحیح ارائه شود . برای توسعه فرهنگ دینی در جامعه واثر بخشی شیوه های تربیتی مربوط در دل و جان افراد ، از یک سو باید رغبت ونیاز درونی نسبت به این مسأله در آنان ایجاد شود تا انگیزه کافی برای بروز رفتار سالم را داشته باشند و از سوی دیگر باید روشها و شیوه های تربیتی فعال و مناسب جانشین شیوه های غلط و منفعل تربیتی گردد. با عنایت به تعریفی که از «تربیت» و «دین»به عمل آمده می وان گفت تربیت دینی فرایندی است دو سویه میان مربی و متربی که ضمن آن مربی با بهره گیری از مجموعه عقاید ،قوانین ومقررات دینی تلاش می کند تا شرایطی فراهم آورد که متربی آزادانه در جهت رشد و شکوفایی استعدادهای خود گام برداشته،به سوی هدف های مطلوب رهنمون گردد. عشق کلید تربیت دینی است. کسب فضایل اخلاقی باید به واسطه عشق به خداوند حاصل شود . هیچ تربیت وآموزشی بدون زمینه سازی ، موفق نیست. اگر مجموعه عناصر و عوامل تاثیر گذار در ارسال یک پیام ارزشی ، از وحدت و هماهنگی لازم در عمل برخوردار نباشد ،نمی تواند موثر واقع شوند و چه بسا آثار یکدیگر را خنثی کنند . کودک متأثر از تمام انگیزه های خانوادگی است و رفتار او از این محیط تأثیر می پذیرد . والدین به عنوان الگوهای اصلی زندگی کودک، احساسات ،علایق، ویژگی های اخلاقی و شخصیتی و حتی منطق قضاوتی و ارزشی خود را به او منتقل میکنند و کودک با علاقه و وجد تمام این معیارها را درونی می کند و شخصیت در حال تکوین خود را با آن وفق می دهد.