در این پژوهش رسوبات دریایی میو-پلیوسن در دو منطقه قشم و میناب، به لحاظ شرایط دیرینه محیطی، حدود سنی و آثار تافونومی مورد مطالعه قرار گرفته اند. رخنمون های دیرستان و کندالو در جزیره قشم و دو رخنمون بمانی و سیریک در منطقه میناب (بخش بالایی سازند میشان) دارای شباهت های رسوبی و زیستی هستند. در هر چهار رخنمون تجمع حجم عظیمی از اویسترها در رسوبات مارنی و آهکی به همراه دیگر موجودات مانند بالانوئیدها، مرجان ها، بریوزوئرها، استراکودا، فرامینیفرها وغیره رخنمون دارند. حضور فرامینیفر Bolivina spathulata در نهشنه های رخنمون بمانی بیانگر سنی در حدود اواخر مسینین (اواخر میوسن) در محیط دریایی کم اکسیژن در محدوده لبه شلف و بالای اسلوپ، برای رخنمون بمانی می باشد، اما بر اساس فرامینیفرهای لایه های رخنمون سیریک، محدوده سنی آن احتمالا متعلق به لانژین تا مسینین و قدیمی تر از لایه های رخنمون بمانی می باشند. فراوانی موجودات پوشاننده (انکراسترهایی مانند بریوزوئرها) در رخنمون دیرستان و بمانی بیانگر محیط های دریایی کم عمق و مغذی، با انرژی کم و سرعت رسوبگذاری پایین هستند. از سوی دیگر، حضور مرجان ها و اویستریدها (خصوصا گونهHyotissa hyotis )، به همراه فرامینیفرهایی مانند Textularia agglutinans، Elphidium و میلیولیدها در رخنمون دیرستان می تواند نشان دهنده محیط شلف داخلی ویا محیط پلاتفرم کربناته مرجانی با اکسیژن بالا متصل به آب های آزاد باشد که در محدوده سنی پس از لانژین تا پیش از عقب نشینی کامل دریا در زمان کوهزایی پاسادانین در منطقه دیرستان جزیره قشم باشد. حضور اویستریدهای با فرم های کشیده و پوسته های ستبر، مانند گونه Crassostrea gryphoides با آثار فرسایش زیستی از نوع تریپانیتس بیانگر محیط رسوبی پرانرژی با نرخ رسوبگذاری بالا، از جمله محیط های مصب رودخانه ای تحت تاثیر جزر و مد دریا در محدوده سنی معادل با رسوبات دیرستان می باشند.