نقاشی های دیوان آزادی سلطان احمد فرزند شیخ اویس و سلیقه ای جدید برای طراحی تزئینی

نقاشی های حاشیه ای روی هشت برگ دیوان (اثر) فرزند سلطان احمد (فرر) ارزش یک قرن توجه پژوهشگرانه را دریافت کرده است. اما هنوز ارتباط آن ها با متن، موضوعات هایشان در نسخه ی خی و نسخه ی نزدیکی هرگز رضایت بخشی توضیح داده نشده است. نتیجه گیری این است که نقاشی های طول سلطنت سلطان احمد به سوی حواشی خطی دور متن افزوده می کرد. اما خلاف این تصور، بخشی از نقاشی های طرح عرفانی گسترده تر بودند که ترکیبات منطق الطیر عطار را در تصویر می کشند. استدلال این مقاله این است که نقاشی های مضمن و گواه باستان شناسی جدیدی از صحنه ی وصف شده هستند. نقش و نگارهای که با جوهر کشیده شده اند و کل ترکیبات طراحی که اکنون در آلبوم های جمع آوری شده اند، طرح های نوشته شده کاربردی به عنوان نقاشی های طلایی (طلاوب) و صفحه های رنگی مشکل از طبقات رنگی برای اسکندر فرزند عمر شیخ ایجادشده اند. متن های نوشته شده کاربردی به عنوان نقاشی های طلایی (طلاوب) و صفحه های رنگی مشکل از طبقات زمانی هستند که نشان دهنده ی طراحی تزئینی از طریق ترکیب نقش و نگارهای تکی در تطبیقات چشم نواز، در آغاز دیبا به عنوان طرح های تکی و مفرد (Freer Divan) هستند. این تطبیق ها نشان می دهند که نقاشی های دیوان آزاد فرر در تزئینات دور متن سلطان احمد، عطار ایستاده اند.

کلیدواژه ها:

هنر ، نقاشی ، دیوان آزادی سلطان احمد ، طراحی تزئینی