تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر مقادیر CTRP-۱، CTRP-۵ و CTRP-۱۵ در رت های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب
عنوان مقاله: تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر مقادیر CTRP-۱، CTRP-۵ و CTRP-۱۵ در رت های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب
شناسه ملی مقاله: JR_SHIMU-32-6_010
منتشر شده در در سال 1403
شناسه ملی مقاله: JR_SHIMU-32-6_010
منتشر شده در در سال 1403
مشخصات نویسندگان مقاله:
مصطفی فهمی محسن السدیری - Dept of Sport Sciences, Faculty of Humanities, University of Kashan, Kashan, Iran
کیوان شریف مرادی - Dept of Sport Sciences, Faculty of Humanities, University of Kashan, Kashan, Iran
موسی خلفی - Dept of Sport Sciences, Faculty of Humanities, University of Kashan, Kashan, Iran
زهرا پزشکی - Dept of Physiology, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
خلاصه مقاله:
مصطفی فهمی محسن السدیری - Dept of Sport Sciences, Faculty of Humanities, University of Kashan, Kashan, Iran
کیوان شریف مرادی - Dept of Sport Sciences, Faculty of Humanities, University of Kashan, Kashan, Iran
موسی خلفی - Dept of Sport Sciences, Faculty of Humanities, University of Kashan, Kashan, Iran
زهرا پزشکی - Dept of Physiology, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
مقدمه: تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر میزان CTRPs تحت مصرف رژیم غذایی مشخص نیست؛ بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر مقادیر پروتئینی CTRP-۱، CTRP-۵ و CTRP-۱۵ در رت های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب است.
مواد و روشها: العه حاضر از نوع تجربی با طرح پسآزمون با گروه کنترل بود. بیستوچهار سر رت نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه مساوی شامل رژیم غذایی استاندارد (۶ سر)، رژیم غذایی پرچرب (۶ سر)، رژیم غذایی پرچرب با تمرین تناوبی با شدت بالا (۶ سر) و رژیم غذایی پرچرب با تمرین تداومی با شدت متوسط (۶ سر) تقسیم شدند. گروه های HIIT و MICT به مدت ۸ هفته، ۵ جلسه در هفته، به فعالیت ورزشی مختص گروه خود پرداختند. دستورالعمل HIIT شامل ۶ مرحله فعالیت ۴ دقیقه ای با شدت ۹۰-۸۵ درصد حداکثر سرعت که استراحت فعال ۲ دقیقه ای داشت و دستورالعمل MICT با شدت ۷۰-۶۵ درصد حداکثر سرعت اجرا شد. مسافت طیشده با دستورالعمل HIIT همسان گردید. برای اندازه گیری مقادیر پروتئینی CTRP-۱، CTRP-۵ و CTRP-۱۵ از روش وسترن بلات و تجزیه وتحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS version.۲۶ و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (۰.۰۵>P).
یافته های پژوهش: هشت هفته رژیم غذایی پرچرب به افزایش معنادار CTRP-۱، CTRP-۵ و CTRP-۱۵ چربی احشایی نسبت به گروه ND منجر گردید (۰.۰۰۱>P) و در مقابل، MICT به کاهش معنادار CTRP-۱، CTRP-۵ و CTRP-۱۵ چربی احشایی نسبت به گروه رژیم غذایی پرچرب انجامید؛ همچنین HIIT مقادیر پروتئینی CTRP-۱ چربی احشایی را نسبت به گروه رژیم غذایی پرچرب کاهش داد (P=۰.۰۰۱). با وجود این، تفاوت معنی داری میان گروه های تمرینی وجود نداشت (۰.۰۵
کلمات کلیدی:
High-fat diet, Exercise training, Visceral fat, CTRP-۱, CTRP-۵, CTRP-۱۵, رژیم غذایی پرچرب, تمرین ورزشی, چربی احشایی, CTRP-۱, CTRP-۵, CTRP-۱۵
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/2191354/