بازشناسی عوامل موثر بر توسعه پایدار معماری بومی ایران مبتنی برحفظ محیط زیست

امروزه توسعه پایدار به عنوان یکی از مهم ترین راهکارها و اهداف در عرصه معماری و شهرسازی در جهان، به ویژه در کشورهای در حال توسعه ، اهمیت ویژهای پیدا کرده است . این مقاله به بازشناسی عوامل موثر بر توسعه پایدار معماری بومی ایران با هدف بهینه سازی مصرف انرژی و حفظ محیط زیست می پردازد. همچنین ، با توجه به غنای فرهنگی و تاریخی معماری بومی ایران، شیوههای سنتی و نوآورانه ای که می تواند به کاهش مصرف انرژی و بهبود کیفیت زیست محیطی در دوره کنونی کمک کند، استخراج شده است . از این رو، ابتدا به تحلیل ویژگی های معماری بومی ، ارتباط و تاثیرات آن با محیط زیست پرداخته شده، سپس عوامل مختلفی نظیر بهره گیری از مصالح بومی ، طراحی اقلیمی و تکنیک هایی مانند بکارگیری از تهویه و نور طبیعی وغیره به عنوان عوامل کلیدی در حفظ محیط زیست معرفی شده است . لازم بذکر است ، ضمن بررسی چالش ها و موانع موجود در مسیر توسعه پایدار معماری بومی ، بر اهمیت مشارکت جامعه محلی و آموزشهای محیط زیستی تاکید شده است . از این رو این پژوهش که از نوع کیفی می باشد، با بهرهگیری از روش توصیفی -تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای و همچنین جست و جوی منابع موجود در این حوزه اعم از مقالات، کتب و غیره، نتایج مهمی حاصل گردیده است . نتایج تحقیق گویای آن است که با بهرهگیری از تجربیات گذشتگان و تکنیک های معماری سنتی بکار رفته در هر بوم و معاصر سازی آنها، می توان به یک معماری پایدار دست یافت که نه تنها به حفظ محیط زیست کمک می کند، بلکه هویت فرهنگی و اجتماعی جامعه را نیز تقویت می سازد .

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، توسعه پایدار ، بهینه سازی مصرف انرژی ، محیط زیست ، معماری پایدار .